علی‌اصغر بهاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز اصلاح متن با استفاده از AWB
جز ←‏زندگی نامه: تمیزکاری و اصلاح متن‌‌‌‌‌ با استفاده از AWB
خط ۲۶:
 
== زندگی نامه ==
علی‌اصغر بهاری، به سال ۱۲۸۴ در ناحیه بازار عباس‌آباد [[تهران]] متولد شد. وی اصالتاً اهل شهر [[بهار (شهر)|بهار]] بوده است.<ref>نوری، جواد. تاریخ، فرهنگ عمومی و مشاهیر بهار. مشهد: انتشارات شاملو، ۱۳۸۹. ISBN 978-600-116-145-2</ref> پدرش «نایب محمدتقی‌خان» تا سن ۱۳ سالگی تربیت او را بر عهده داشت. پس از آنکه پدرش ورشکسته شد، مادرش گوهر خانم فرزند میرزا علی خان نوازنده ماهر کمانچه، ناگزیر به همراه خانواده به خانه پدری پناه برد. در این زمان بود که با موسیقی انس گرفت و به کمانچه‌نوازی پدربزرگش علاقه‌مند شد. به درخواست مادرش از میرزا علی خان به مدت ۲ سال نواختن کمانچه را آموخت و سپس به مدت ۴ سال در مکتب سه دایی خود به نام‌های رضاخان، اکبرخان و حسن‌خان که در یک قرن پیش جزو هنرمندان نامی ایران به حساب می‌آمدند، دست به تکمیل تجربیات خود در کمانچه نوازی زد.<ref>[http://www.radiofarda.com/content/f35_Bahari_Kamanche/1752057.html اصغر بهاری؛ دلی که به کمانچه بست] رادیو فردا</ref><ref name="ReferenceA">نشریه هم ساز شماره ۴ مؤسسه فرهنگی هنری ماهور شهریور ۱۳۷۵</ref>
 
علی‌اصغر بهاری، از دایی‌های خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی، همراه با [[ارکستر]] [[ابراهیم منصوری|ابراهیم‌خان منصوری]] در کنسرتی که در یک سالن بر پا شده بود شرکت می‌کند و از همین‌جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقی‌دانان می‌رسد و او را به نام نوازنده خوب و آگاه به نواختن [[گوشه (موسیقی)|گوشه‌هایی]] ایرانی می‌پذیرند.<ref name="amir"/>
خط ۳۵:
 
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچه‌نوازهای کشور می‌باشند.<ref name="amir">[http://www.amirworld.com/Naamavaran.htm نام آوران موسیقی اصیل ایران]</ref>
او علاوه بر ساختن قطعه‌های ضربی از قبیل پیش درآمد و رِنگ، بر ردیف موسیقی ایرانی و ضربی‌های روایت شده از متقدمین تسلط کامل داشت.<ref>نشریه هم ساز شماره ۴ مؤسسه فرهنگی هنری ماهور شهریور ۱۳۷۵<name="ReferenceA"/ref>
اصغر بهاری نقش مهمی را در روایت تصانیف و نغمه‌های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی دارد. چنانچه بسیاری از تصانیف و نغمه‌هایی که اکنون موجود است، مدیون حافظه اوست.