نعمت‌نامه نصیرالدین‌شاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Nimmatnama-i Nasiruddin-Shahi 283.jpg|thumb|300px|بخشی از متن این برگ: «نوعی دیگر: سنبوسهٔ غیاث‌شاهی: قیمهٔ خوب‌پخته با همچند آن پیاز، [[قیمه]] کرده، و زنجبیل خرد کرده و ربع آن و نیم تولچه<ref>تولچه یعنی دو [[مثقال]] و نیم برابر با وزن دوازده ماشه یعنی نود و شش حبه. منبع: دهخدا.</ref> سیر آس کرده<ref>آسیاب کردن.</ref> همه یکجا بیامیزد و زعفران سه تولچه در گلاب آس کرده با قیمه بیامیزد و از میان شوربا بادنجان بیرون آرند و با قیمه یکجا کرده در [[سنبوسه]] پر کنند و در میان روغن برشته سازند خواه از نان تنُک خشکه باشد یا از نان میده<ref>نانی که از آرد بی‌سبوس و دوباره بیخته و نرم‌ساییده درست می‌کنند.</ref> یا از خمیر خام؛ هر سه جنس سنبوسه بپزد، لذیذ باشد.»]]

'''نعمت‌نامه نصیرالدین‌شاهی''' کتابی است شامل دستورهای [[آشپزی]] به [[زبان فارسی]] که در سده شانزدهم میلادی در هند نوشته شده‌است.

 

در این دوره، سبک نقاشی در شمال هندوستان به شکلی یک‌دست دست یافته بود که از ترکیب دو سبک هندو-[[جاینا|جینی]] و ایرانی حاصل شده‌بود. در سبک شمال هند، به طور معمول هندی‌ها را در اندازه کامل تصویر می‌کردند و غیرهندیان را در اندازه سه‌چهارم تناسب واقعی.

 

 

'''نگاره‌هایی از کتاب نعمت‌نامه نصیرالدین‌شاهی:'''