گرامافون: تفاوت میان نسخه‌ها

گرامافون اختراع [[توماس ادیسون]] بود. یک گرامافون (یا فونو گراف) با دستگاه‌های مدرن و مجهز کنونی بسیار متفاوت است. با این وجود از اصول فنی مشترکی پیروی می‌کنند، یعنی اصول ضبط کردن صدا همان است که در زمان ادیسون بود.

صدا، خواه از دهان انسان بر آید و خواه از [[آلات موسیقی،موسیقی]]، همه در هوا ارتعاشهایی پدید می‌آورند. برای ضبط صدا باید بتوان که آن ارتعاش‌ها را بر روی چیزی ثبت کرد.

اکنون اگر کسی در برابر آن لوله یا میکروفن حرف بزند و یا آواز بخواند، ارتعاش‌های صوتی اش از درون آن گذشته، به صفحه گردان برخورد می‌کند و آن را می‌لرزاند. آنگاه همراه با این صفحه گردان، صفحه مومی نیز می‌لغزد و سوزنی که بر رویش قرار گرفته، پیوسته شیارهایی بر روی آن نقش می‌زند. بدین گونه، سوزن پیوسته شیارهایی منظم و دایره وار پشت سر هم روی صفحه مومی ایجاد می‌کند و با حک کردن ارتعاش‌های صوتی، صدای گوینده یا خواننده‌خواننده را در گرامافون ضبط می‌کند. البته مسیر این شیارها، حلزون وار، از پیرامون صفحه به داخل و به سوی مرکز آن می‌باشد.