سکنج: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[پرونده:Squinch.jpg|بندانگشتی|سکنج در [[کاخ اردشیر]]، [[فیروزآباد]] فارس]]
'''سکنج''' (=سه+کنج) یا گوشواره یا فیلگوش، یکی از روشهای «گوشه سازی» برای تغییر مقطع "چارگوش" دیوارها به "گِرد" برای ساخت [[طاق]] یا [[گنبد]] بر روی دیوار است که از گذشته در [[معماری ایرانی]] کاربرد فراوانی داشته است. از آنجا که در سازه های چارگوش برای طاق زدن همواره مانعی به نام تغییر مقطع سر راه است ازینرو به روشی نیازمندیم تا از این مانع بگذریم. "گوشه سازی" که خود به روش های گوناگونی در معماری ایران و جهان از دیرباز کارایی یافته یگانه روش گذشتن از سد این بغرنج است.
'''سکنج''' (=سه+کنج) یا گوشه یا گوشواره یا فیلگوش، یکی از اجزای [[معماری]] ایرانی و بعدها اسلامی است که برای مستقر کردن [[گنبد]] بر روی چهار دیوار مربع بکار می‌رود.
 
روش "گوشواره" یا "سکنج" در کنار دیگر روش های «گوشه سازی» چون شیوه کاربندی و دمغازه ای به نظر کهن ترین و ساده ترین روش در گوشه سازی بوده که ساختار به ظاهر ساده آن ویژگی های زیبایی شناختی بارزی را در گذر تاریخ رفته رفته بر خود بار کرده است. هرچند اوج شکوفایی هنری در گوشه سازی به روش کاربندی به وقوع میپیوندد.
 
== منابع ==
{{پانویس}}
* پیرنیا، محمدکریم، ''ارمغانهای ایران بجهان معماری گنبد''، مجله هنر و مردم، شماره ۱۳۶ و ۱۳۷، بهمن و اسفند ۱۳۵۲
{{معماری-خرد}}