علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
خط ۲۶:
 
== باورها ==
قلمداد مرز ویژه‌ای برای باورهای علویان کار آسانی نیست. بیشتر باورهای این گروه سینه به سینه از نیاکانشان به ایشان رسیده‌است. مهم‌ترین سرچشمهٔ باورهای این گروه بر پایهٔ گفته هایگفته‌های عرفانی [[بویروک|بویروک‌های (فرموده‌های)]] [[شیخ صفی‌الدین اردبیلی|شیخ صفی الدین]] و سخنان شریعت [[جعفر صادق]] است. افرادی مانند [[پیر سلطان ابدال]]، [[شاه اسماعیل یکم|شاه اسماعیل]] و [[حاجی بکتاش والی|حاجی بکتاش]] نیز نقش بسزایی بر باورهای علویان داشته‌اند.
 
قلمداد مرز ویژه‌ای برای باورهای علویان کار آسانی نیست. بیشتر باورهای این گروه سینه به سینه از نیاکانشان به ایشان رسیده‌است. مهم‌ترین سرچشمهٔ باورهای این گروه بر پایهٔ گفته های عرفانی [[بویروک|بویروک‌های (فرموده‌های)]] [[شیخ صفی‌الدین اردبیلی|شیخ صفی الدین]] و سخنان شریعت [[جعفر صادق]] است. افرادی مانند [[پیر سلطان ابدال]]، [[شاه اسماعیل یکم|شاه اسماعیل]] و [[حاجی بکتاش والی|حاجی بکتاش]] نیز نقش بسزایی بر باورهای علویان داشته‌اند.
 
علویان ارادت ویژه‌ای به [[علی]] دارند و او را والاترین آفریده‌ها بعد از [[محمد]] برمی‌شمارند. بر همین پایه بسیاری از علویان واژه [[علی-محمد]] را برای نشان دادن این باور بکار می‌برند. عبارت «خشنودی خدا، محمد، و علی» کاربرد زیادی در نیایش‌های علوی دارد. ایشان باور به همان دوازده امام دیگر شیعیان داشته و از آنجا که همگی از نسل علی هستند، آنها را با نام [[علی دوم]] ([[حسن مجتبی]]) تا [[علی دوازدهم]] ([[مهدی]]) می‌شناسند.{{مدرک}}
سطر ۴۶ ⟵ ۴۵:
[[حقیقت]]
 
در نزد علویان دستیابی به دروازه سوم و چهارم به ندرت رخ می‌دهد. طریقت که دروازه یا پله دوم است پایهٔ بخش زیادی از دوران زندگی یک علوی است که در آن فرد خود را باید تسلیم رهبر روحانی ([[پیر (تصوف)|پیر]]، [[مرشد]]، [[دده]]) بنماید. بنابر این مبنای اصلی تفکرات علویان عرفان تشیع است هر جند تفکرات صوقی گرایانه بر آنان بی تاثیرتأثیر نبوده است.
 
در رسوم طائفه گی پنج گناه بزرگ در نزد علویان: