شهر ممنوعه: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر نادر با ساختگاهیساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته‌است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده‌است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (Gate of Divine Might) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده‌اند که در برابر آتش [[توپخانه]] آن زمان مقاومت کنند.

شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های [[فئودالی]] و اصول طبقاتی ساخته شده‌است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپرتورانامپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده‌است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه‌است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده‌است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه‌است.

معماری مجموعه شهر ممنوعه تبلور نگرش و درایت مردم چین است. مجموعه از نیارش بناها گرفته تا آمود هر یک از اتاق‌ها و دیوارها، سرشار از اندیشه‌های عجیب و غریب است. مثلاً سکوی سفید رنگ قصر تای حه، این قصر را پر جلال‌تر کرده و در ضمن از نفودنفوذ رطوبت به قصر جلوگیری می‌کند. برای [[زهکشی]] این سکو که در سه اشکوب است، از بیش از یک هزار مجسمه سر اژدها استفاده شده و هنگام بارش باران آب زهکشی شده از دهان اژدهایان فوران می‌کند که چون ابنیه مجموعه شهر ممنوعه چوبی است، این کار ظاهراً در پیشگیری از آتش سوزی موثرمؤثر بوده‌است. در میان حیاط این شهر جمعاً ۳۰۸ ظرف مسی بزرگ برای ذخیره آب دیده می‌شود که در طول تمام سال برای پیشگیری از آتش سوزی بکار می‌رفته. درزمستاندر زمستان زیر این ظرف‌ها آتش روشن می‌کردند تا آب داخل آن یخ نبندد.

مصالح ساختمانی مصرفی از سراسرکشورسراسر کشور حتی [[استان یونن]] در فاصله چند هزار کیلومتری تهیه شده‌است. اشیا و کشفیات گرانمایه‌ای درشهر ممنوعه شده و شمار آن جمعاً به یک میلیون می‌رسد و یک ششم شمار کل کشفیات چین را شامل می‌شود.

قصرهای باستانی پکن نماینده معماری قصرهای چین بشمار می‌رود وشهرو شهر ممنوعه نیز نامیده می‌شود و قصرهای سلطنتی سلسله‌های [[سلسله مین|مین]] و [[سلسله چینگ|چینگ]] بوده‌است و جمعاً ۲۴ امپراطورامپراتور در این قصرها زندگی کرده‌اند. این قصرهای باستانی ۷۲۰ هزار مترمربع مساحت دارد و بیش از ۹ هزار اتاق را شامل می‌شود.

# بخش محل برگزاری مراسم مهم و بزرگ و صدور دستور توسط امپراتور می‌باشد و بناهای عمده آن را [[کاخ تای حه]]، [[کاخ چون حه]] و [[کاخ بایو حه]] تشکیل می‌دهد که همه آنها بر پایه تختی به ارتفاع ۸ متر ساخته و با [[مرمر]]سفید رنگ بنا شده‌است. قصرهای پرجلال و شکوه همانند قصرهای ترسیم شده در افسانه‌ها است. بخش عقبی این قصرها که '''دربار درونی''' نامیده می‌شود، مکانهای انجام امور سیاسی و کشورداری برای امپراتور و کاخ‌های اقامت زنان وندیمه‌هایو ندیمه‌ های دربار می‌باشد.

# [[قصر چیان چینگ]] و [[قصر کونین]] و [[باغ امپراتوری]] که بناهای عمده این بخش است، سرشار از محیط زندگی است. این کاخها با باغ، قرائت خانه، اتاق‌های متنوع وسنگهایو سنگ های مصنوعی در حیاط دیگری قرار دارد.