قطران زغال‌سنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
DbBot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۰:
تمام انواع زغال سنگ‌ها بر اثر گرما تجزیه می‌شوند و بر حسب نوع آنها و شرایط تجزیه (فشار و دما)، به مواد گوناگون تبدیل می‌شوند که کاربردهای صنعتی و تجاری مختلفی دارند. بیشتر انواع زغال‌سنگ‌ها، در دمای حدود ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد رطوبت خود را از دست می‌دهند و تا دمای ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد تجزیه می‌شوند و مقداری مواد روغنی و گازی شکل تولید می‌شود. با افزایش دما به میزان ۱ تا ۲ درجه سانتی‌گراد در هر دقیقه، تا دمای ۴۵ درجه سانتی‌گراد بیشترین مقدار محصولات بدست می‌آید که عمدتاً شامل قطران زغال سنگ است.
 
این مواد، ترکیبات گوناگون آروماتیکی مانند بنزن، [[تولوئن]]، گزیلن، فنل‌ها، [[نفتالین]]، فتانترن)،فتانترن، آنتراسن و غیره را در بر دارد و به روش تقطیر می‌توان آنها را از یکدیگر جدا کرد، اما اگر دما به ۹۰۰ درجه برسد، قطران خود تجزیه می‌شود و از مقدار محصولات مفید کاسته می‌شود. مواد جامد حاصل از [[پیرولیز]] زغال سنگ عمدتاً شامل [[زغال کک]] (با توان گرمایی پایین و توان گرمایی بالا)، دوده (برای رنگدانه‌ها)، [[گرانیت]] (برای [[الکترود|الکترودها]])، کربن فعال و مواد ساختمانی است. بطور کلی، در فرایند پیرولیز حدود %۷۰ زغال سنگ به کک و %۵ آن به قطران تبدیل می‌شود.
 
== استفاده دارویی ==