اصطلاحِ «گفتارِ همگانی» {{به لاتین|sermo vulgaris}}، که بعدها به «لاتین عامیانه» تبدیل شد، را باشندگانِ امپراتوری روم به کار میبردند. سپس به اصطلاحی فنی در [[لغتشناسی]] زبان لاتین و [[زبانهای رومیتبار]] تبدیل شد که برای ارجاع به گونههای نانوشتهاینانوشتهای از زبانی لاتینی شده - که بیشتر توسط مردمانِ [[ایتالوسلتیک]] که زیرِ حکومتِ [[جمهوری روم]] و [[امپراتوری روم]] بودند صحبت میشد - به کار گرفته شد. ردپای زبانِ آنها در برخی [[سنگنبشته|سنگنبشتهها]]، همچون [[دیوارنگاری|دیوارنگاریها]] و تبلیغات دیده میشود. همچنین ممکن است تحصیلکردگان و جمعیتهای آموزشدیدهای که [[لاتین کلاسیک]] را به کار میبردند، در موقعیتهای ویژهای و بسته به جایگاه و پسزمینهٔ اجتماعی-اقتصادیشان به زبان لاتین عامیانه صحبت میکرده باشند. چنین کاربردِ نابجایی برای این اصطلاح، نخستین بار توسط پیشگامانِ لغتشناسیِ زبانهای رومیتبار [[François Juste Marie Raynouard|فرانسیس ژوسته ماری رینارد]] (۱۷۶۱-۱۸۳۶م) و [[Friedrich Christian Diez|فردریش کریستین دیز]] (۱۷۹۴-۱۸۷۶م) استفاده شد.