وثوق‌الدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

او در دوره دوم نخست وزیری‌اش (مرداد ۱۲۹۷ تا تیر ۱۲۹۹) پس از ۹ ماه گفتگوی محرمانه با بریتانیایی‌ها، در ۱۸ مرداد ۱۲۹۸ با بیانیه ایبیانیه‌ای خبر از بستن قراردادی میان بریتانیا و ایران نامور به [[قرارداد ۱۹۱۹]] داد.<ref name="ReferenceA">''نقش روشنفکران در تاریخ معاصر ایران''، ج ۱، ص ۵۷۶</ref> بر اساس این قرارداد همه امورات کشوری و لشکری ایران زیر نظر مستشاران انگلیسی و با مجوز آنان صورت می‌گرفت.

وثوق‌الدوله رئیس هیئتی بود که حکم [[اعدام]] [[شیخ فضل اللهفضل‌الله نوری]] توسط آن هیئت صادر شد.

وثوق در جوانی و در سال ۱۲۷۱ خورشیدی مستوفی آذربایجان شد و لقب وثوق الملک را از ناصرالدین شاه دریافت کرد. در سال ۱۲۷۳ لقب او به وثوق الدوله تغییر یافت. در دورهٔ یکم و دوم [[مجلس شورای ملی]] به نمایندگی انتخاب شد و در مجلس به سمت نیابت ریاست مجلس دست یافت. او از سال ۱۲۹۰ خورشیدی تا اوایل سلطنت [[رضاشاه]] شانزده بار عهده‌دار وزارتخانه‌های [[وزارت مالیه|مالیه]] (دارایی)، خارجه، [[وزارت عدلیه|عدلیه]] (دادگستری)، [[وزارت داخله|داخله]] (کشور) و [[وزارت معارف|معارف]] (فرهنگ) گردید. پس از فتح تهران توسط مجاهدین، مجلس عالی مرکب از سی نفر برای اداره مملکت تشکیل شد که وثوق الدوله عضو آن بود. پس از انحلال مجلس عالی و تعیین هیئت مدیره، رئیس آن هیئت گردید که حکم اعدام [[شیخ فضل اللهفضل‌الله نوری]] توسط آن هیئت صادر شد.<ref name="ReferenceA" />

حسن وثوق در اواخر عمر حافظه خود را از دست داده بود و بیشتر اوقات در باغ خود در [[شهرک سلیمانیه|سلیمانیه]] می‌زیست. او در [[بهمن]] ۱۳۲۹ درگذشت و در آرامگاه خانوادگی واقع در [[قم]] دفن شد. از او هشت دختر و دو پسر باقی ماند. دختران وثوق الدوله با خاندان هایخاندان‌های امینی، امیر اعلم و امامی خویی وصلت کردند.