روابط آلمان و ایران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز اصلاح نویسه نادرست با استفاده از AWB |
جز اصلاح نویسه نادرست با استفاده از AWB |
||
خط ۶۵:
در آغاز [[جنگ ایران و عراق]] اعلام بیطرفی کرد. در طول جنگ ۸ ساله آلمان جزء معدود کشورهای غربی بود که سعی به میانجیگری برای پایان جنگ داشت. بعد از پایان جنگ و در سال ۱۳۶۹ روابط دیپلماتیک دو کشور به طور تقریباً منظم برقرار شد. در سال ۱۳۷۳ که وضعیت اقتصادی ایران در پی افزایش بدهیهای خارجی دچار بحران شده بود، آلمان اقدام به عقبانداختن بازپرداخت میلیاردها [[مارک آلمان|مارک]] بدهی ایران نمود که کمک بزرگی به ایران بوده است. در طی سالهای ۱۳۷۵ و ۱۳۷۶ چالشهای بزرگی در روابط دو کشور به وجود آمد که به تیرگی روابط انجامید. از جمله [[ترور میکونوس]]، [[کنفرانس برلین]]، دستگیری فرج سرکوهی به اتهام جاسوسی برای آلمان و ... .<ref>{{یادکرد|نویسنده = سید حسین موسویان |کتاب = چالشهای روابط ایران و غرب (بررسی روابط ایران و آلمان)| ناشر = مركز تحقیقات استراتژیك |صفحه = |تاریخ = ۱۳۸۵}}</ref>
پس از روی کار آمدن [[دولت خاتمی|دولت اول خاتمی]] در [[۲ خرداد]] [[۱۳۷۶]]، مقامات آلمانی خط قرمزی بین [[حکومت جمهوری اسلامی ایران|حکومت]] و دولت وقت ترسیم کردند و رفتاری مختلف با هریک پیش گرفتند. دعوت از شرکتکنندگان ایرانی در [[کنفرانس برلین]] گرچه به طور رسمی از جانب دولت آلمان نبود، ولی با اجازه و رضایت آنها انجام گرفت. در زمان دولت اول و دوم خاتمی، آلمان در چندین پروژه در ایران حضور داشت. از جمله سفر وارنر مولر {{آلمانی|WARNER MULLER}} وزیر اقتصاد آلمان در ۱۱ مهر ۱۳۷۹ به ایران که در خلال آن دو پروژه بزرگ اقتصادی مربوط به گسترش [[پتروشیمی بندر امام]] و [[پارس جنوبی]] به مجموع مبلغ ۸۵۰ میلیون پوند به شدکت آلمانی لینده {{آلمانی|Linde AG}} واگذار شد. ساخت ۶ فروند کشتی اقیانوس پیما در سال ۱۳۸۱ به ارزش ۱۸۹ میلیون دلار بین [[شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران]] و مجتمع کشتیسازی ''Aker MTW''. انتقال تکنولوژی ساخت [[کشتی کانتینری|کشتیهای کانتینربر]]. ساخت مجتمع [[
=== مهاجرت ===
خط ۷۱:
=== دوره دولت یازدهم ===
با انتخاب [[حسن روحانی]] به عنوان رئیس [[دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران|دولت یازدهم ایران]]، وزارت امور خارجه آلمان همراه با وزارتخانههای امور خارجه اغلب کشورهای اروپایی، ضمن تبریک این پیروزی، ابراز امیدواری جهت بهبود روابط با ایران را مطرح کردند.<ref>
پس از انعقاد توافق [[برجام]]، میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، معاون صدر اعظم آلمان در رأس هیئتی بلندپایه به ایران سفر کرده و با مقامات دیدار کرد.
خط ۷۹:
بعد از بروز قضیه [[سلمان رشدی]]، روابط دو کشور به تیرگی گرایید. تا سال ۱۹۹۷ که موضوع گفتگوی [[گفتگوی تمدنها]] مطرح شد و روابط فرهنگی تحرکی پیدا کرد. حضور ناشران ایرانی در [[نمایشگاه کتاب فرانکفورت]] و حضور ناشران آلمانی در [[نمایشگاه کتاب تهران]] از دستاوردهای این مقطع زمانی است. همچنین حضور فیلمسازان ایرانی در [[جشنواره فیلم لایپزیک]] و [[جشنواره فیلم برلین]] و حضور فیلمسازان آلمانی در [[جشنواره فیلم فجر]] و نیز حضور چند گروه باستان شناسی در ایران و چند نمایشگاه از هنرهای ملی ایران در آلمان از جمله مابقی روابط فرهنگی به شمار میروند.
با روی کارآمدن دولت یازدهم ایران، روابط فرهنگی دو کشور نیز روبه فزونی گذاشت. افزایش سفر گردشگران آلمانی از ایران و همچنین چاپ کتابهایی در خصوص فرهنگ و تاریخ ایران در آلمان، از جمله نتایج تغییر رویه مسئولان [[سازمان میراث فرهنگی و گردشگری]] در جهت جذب گردشگر خارجی میباشد.<ref>
== پانویس ==
|