'''عبدالحمید یحیی فارسی''' از فضلای نامی قرن اول هجری و مخترع سیاق دفتری دیوانی بود. بعد از اسلام در فارس تنها کسیکه نامش در تاریخ آمدهاستآمدهاست عبدالحمید یحیی فارسی است که در فنون [[حسابداری]] تخصص داشت و در زمان [[امویان]] به علت توانائی خاصی که در نوشتن مراسلات دولتی داشت به مقام عالی وزارت نایل شد و سرانجام سر در راه وزارت نهاد.<ref>بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۴۹</ref> به تشویق او بود که [[عبدالملک بن مروان]] سکهٔ زر و سیم ضرب کرد. در سال ۵۷ هجری قمری به وزارت عبدالملک مروان رسید و در زمان [[منصور (خواننده)|منصور]] دستگیر شد. [[نظام عقیلی]] در کتاب [[آثار الوزراء]] مینویسد پس از دستگیری عبدالحمید را نزد منصور آوردند و چون حکم به قتل وی داد گفت «امیر المومنین مرا مکش که مانند من مترسلی در عالم کم توان یافت.» منصور گفت «آری تو آنکسی که به نامهای هنگامهای را بر میشکستی و به تدبیری ابواب سهولت مهمات را بر ما میبستی.» آنگاه او را با شکنجه کشتند.<ref>بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۱</ref>