قاسم انوار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز سوال به سؤال، replaced: سوال ← سؤال با استفاده از AWB |
|||
خط ۳:
اشعار قاسم انوار شامل بر تعدادی [[غزل]]، [[قطعه]]، [[رباعی]] و چند [[مثنوی|مثنوی‌است]]. مثنوی‌های او [[انیس‌العارفین]] و [[صدمقام]] نام دارد که در بیان اصطلاحات [[عرفان]] و [[تصوف]] سروده شده‌اند. وی در شعر بیشتر قاسم و قاسمی و گاهی قاسم انوار تخلص کرده‌است. آثار نثر او به [[فارسی]] ساده تحریر شده‌اند؛ مهم‌ترین این آثار [[رساله در بیان علم]]، و [[رسالة سؤال و جواب]] است. وی به زبان‌های [[فارسی]]، [[ترکی]] و [[گیلکی]] شعر سروده‌است.
وی در سال ۷۵۷ هجری قمری در [[سراب]] [[تبریز]] به دنیا آمد. او از پیروان خاندان [[صفی‌الدین اردبیلی]] بود. معین‌الدین در شعر قاسمی یا قاسم تخلص می‌ِکرد و یکی از پسران شیخ صفی‌الدین به اسم [[صدرالدین موسی]] به او لقب '''قاسم‌الأنوار''' را بخشید.
قاسم بعدها شاگردی سید [[محمد میرمخدوم]] را که از [[مدینه]] به [[نیشابور]] آمده بود، نمود. سید قاسم بعد از آن‌که مدتی در [[آذربایجان]] بود، در جوانی به [[گیلان]] رفت و زبان [[گیلکی]] آموخت و آن را در قسمتی از اشعار خود به کار برد و در همین دوران جوانی از آذربایجان به [[خراسان]] سفر کرد و مدت‌ها در [[هرات]] اقامت کرد؛ تا آن که در سال ۸۳۰ به سبب تهمت ارتباط با احمد لر، قاتل [[شاهرخ میرزا]]، مجبور به ترک هرات شد.
در این زمان سید قاسم در [[سمرقند]] سکونت گزید و سپس به [[خرگرد]] [[جام]] رفت. در جام، سید قاسم خانقاهی ترتیب داد. قاسم در سال ۸۳۷ هجری قمری در سن هشتادسالگی درگذشت و در باغ خانقاهش در روستای [[لنگر]] [[تربت جام]] به خاک سپرده شد. [[امیرعلیشیر نوایی]] دستور داد بر قبر او بقعه‌ای بسازند؛ وی همچنین به مردم و به صوفیان اجازه داد که از قبر قاسم انوار دیدن کنند.
== آثار انوار ==
خط ۱۴:
{{سخ}}-[[مثنوی انیس العارفین]]؛ این مثنوی به انضمام پنج رساله انوار (حورائیه، مقامات العارفین، بیان علم، سؤال و جواب، بیان واقعه) به تصحیح و توضیح [[دکتر حسن نصیری جامی]] از سوی [[نشر مولی]] منتشر گردیده است.
{{سخ}}-[[رساله حورائیه]]، [[رساله مقامات العارفین]] ، [[رساله بیان علم]] ، [[رساله
== منابع ==
| |||