ابرنواختر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابرنواختر''' {{انگلیسی|Supernova}} و یا '''سوپرنوا''' پرجرم‌ترین [[ستاره|ستاره‌های]] عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. [[ستاره]] مادهٔ خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است [[درخشندگی]] آن چند روزی از کل یک [[کهکشان]] هم بیش تر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان [[ستاره|ستاره‌های]] منفجر شده را، که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادراند؛ در [[کهکشان راه شیری|کهکشان خودمان]] به طور میانگین در هر قرن یک یا دوابرنواختردو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پس غبار [[کهکشان]] پنهان می‌شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در [[کهکشان راه شیری|راه‌شیری]] دیده‌شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به‌خصوص رصدگران‌آماتور،رصدگران‌ آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر [[کهکشان|کهکشان‌ها]] یافته‌اند.

وقتی [[ستاره|ستاره‌ای]] پرجرم‌تر از حدود۸برابر [[خورشید]]، ذخیرهٔ [[هیدروژن]] خود را به پایان می‌رساند، منبسط شده و به یک ابر[[غول سرخ]] تبدیل می‌شود. [[غول سرخ|ابرغول‌ها]]، برخلاف غول‌ها، در درون به حد کافی گرم‌اندگرمند و می‌توانند [[کربن]] و [[اکسیژن]] حاصل از هلیم‌سوزی را نیز به جای سوخت مصرف و عناصر '''سنگین‌تری''' تولید کنند. ابرغول‌ها می‌توانند عناصری به سنگینی [[آهن]] تولید کنند.