روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز سوال به سؤال، replaced: سوال ← سؤال (2) با استفاده از AWB
دین زرتشتی مذهب غربی نیست.
خط ۲:
'''روزه''' به معنای پرهیز از [[خوردن]] و یا [[نوشیدن|آشامیدن]]،از آداب [[دین|مذهبی]] است که برای معتقدین به عنوان وسیله‌ای برای تقرب به [[خدا|خداوند]]، آمادگی برای مراسم مذهبی، پالایش بدن در راستای درک امور [[معنویت|معنوی]]، [[کفاره|کفّاره]] تخطی از مقررات مذهبی و [[سوگواری|عزاداری]] برای انسان‌های درگذشته کاربرد دارد. زیربنای همه این کاربردهای روزه، تمایل انسان به پدید آوردن شرایط فیزیکی-روانی (اغلب از نوع زاهدانه) است که وسیله‌ای برای ارتباط میان بنده با خدای خود ایجاد می‌کنند و در نتیجه جایگاه نیازهای معنوی را اعتلا بخشیده و خواسته‌های مادی را کوتاه می‌نمایند. افزایش [[اراده]] و [[کف نفس]] و نیز ایجاد حسّ شفقت نسبت به نیازمندان از ارزش‌های روزه به شمار می‌آیند.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref>
 
روزه، بخشی از کردارهای دینی در برخی ادیان، مذاهب و مکاتب مانند [[اسلام]]، [[مسیحیت]]، [[یهودیت]]، [[بودیسم]] و [[بهائیت]] و جز آن‌ها است.
 
== پیشینه ==
خط ۱۲:
روزه برای مقاصد خاص و در برخی اوقات مقدس شاخص مذاهب عمده دنیاست. در مذهب [[جین (دین)|جین]] به عنوان مثال، روزه گرفتن بر طبق یک اصول خاص و انجام [[مدیتیشن|مدیتیشنهای]] مشخص منتهی به [//en.wikipedia.org/wiki/Trance ترنس] می‌شود که این توانائی را به شخص می‌دهد که خودش را از دنیای مادّی جدا کند و به مرحله تنزیه برسد. راهبان بودایی سبک تراوادا در برخی روزهای مقدس در ماه روزه می‌گیرند. در چین پیش از سال ۱۹۴۹، مرسوم بود که در بازه خاصّی پیش از قربانی در شب [[انقلاب زمستانی]] روزه بگیرند؛ باور چنین بود که یانگ آسمانی (انرژی مثبت) دوره اش را در این زمان آغاز می‌کرد. در [[مذهب هندو]]، [[مرتاض|مرتاضان]] به خاطر روزه داری‌های زیادشان مورد ستایش قرار می‌گیرند.
 
در میان [//en.wikipedia.org/wiki/Western_religion مذاهب غربی]، فقط آئین زردشتی است که روزه را به خاطر این باور که زهد کمکی به مقاومت در برابر اهریمن نمی‌کند ممنوع کرده است. دیگر مذاهب غربی،مذاهبی همچون یهودیت، مسیحیت و اسلام بر روزه گرفتن در برخی مواقع سال تأکید دارند.
 
علاوه بر نقش مذهبی، روزه ممکن است برای بیان اظهار عقاید اجتماعی و سیاسی نیز به کار رود؛ مخصوصاً به عنوان سمبل اعتراض و تنهایی. مثال کلاسیک این رهیافت، توسط [[ماهاتما گاندی]] بنا نهاده شد که در اوایل [[قرن بیستم]]، در زندان به منظور جبران زیاده روی پیروانش که آموزه‌های غیر خشونت آمیز او را در مواجهه دولت انگلیس زیر پا گذاشتند روزه گرفت. روزه بارها به عنوان اعتراض در برابر جنگ، و آنچه که منکرات اجتماعی و بی عدالتی خوانده می‌شود به کار گرفته شده است. نمونه این مساله [//en.wikipedia.org/wiki/Dick_Gregory دیک گرگری] کمدین سیاه‌پوست است که در دهه شصت میلادی است که در اعتراض به نقض [[حقوق مدنی]] سرخپوستان بومی آمریکا و در نیز در اعتراض به حضور نظامی آمریکا در [[جنوب شرق آسیا]] روزه گرفت. در سال ۱۹۸۱، ۱۰ ایرلندی وطن پرست (ر. ک. [[بابی ساندز]])، در زندانی در [[بلفاست]] در جریان یک [[اعتصاب غذا]] جان خود را از دست دادند. هدف این گروه به رسمیت شناساندن خودشان و افراد وابسته به آنها به عنوان [[زندانی سیاسی]] بود.<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/202347/fasting Encyclopedia Britanica]</ref>