مجوس: تفاوت میان نسخه‌ها

در تفسیر طبری ذیل آیه آمده‌است که مجوس خورشید و ماه و آتش را می‌پرستند آنگاه حدیث قتاده ادیان شش تاست پنج تای آن از آن شیطان است یکی از آن رحمان آورده‌است.<ref> الطبری، ج۴، ص۴۵ </ref>

در تفسیر نیشابوری هم ذیل تفسیر این آیه، حدیث ادیان شش تاست را از مقاتل ذکر کرده آنگاه می‌آورد که مؤمنین و یهود و نصارا، در اعتقاد به خدا و پیامبر مشترک هستند و در اعتراف به نبوت محمد از هم جدا می‌شوند و به آن اعتراف نمی‌کنند. صابئون از جهتی شبیه نصارا هستند و از جهتی خیر، و اما مجوس سخنشان از دو جنبه مضطرب است زیرا به ثنویت معتقد هستند و نبی حقیقی نداشته و پیامبرشان متنبی است.<ref>النیشابوری، ج۴، ص۷۵</ref> [[زمخشری]] هم در [[کشاف]] آورده که ادیان پنج تاست چهار تا از آن شیطان و یکی از رحمان. وی صابئون را از نصارا می‌داند.<ref>کشاف زمخشری، ج۳، ص۲۸ </ref> در تفسیر گازر هم همین معنی آمده‌است.<ref> الجرجانی، گازر ۶/۸۶ </ref>

 

در تفاسیر [[شیعه]] چون [[تبیان]] [[شیخ طوسی]] (د ۴۶۰)<ref> الطوسی، محمد بن حسن؛ التبیان فی تفسیر القرآن</ref>، مجمع البیان و جوامع الجامع [[طبرسی]] (د ۵۴۸)،<ref> الطبرسی، ابو علی فضل بن حسن؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن</ref> الصافی [[ملا محسن فیض کاشانی|فیض]] (د ۱۰۹۱)<ref> الفیص الکاشانی، المولی محسن؛ الصافی فی تفسیر کلام الله</ref> و تفسیر شبر (د ۱۲۴۲ ق)<ref> شبر، سید عبدالله؛ تفسیر شبر</ref> از توضیح این آیه خودداری کرده ولی در جای دیگر مجوس را اهل کتاب دانسته‌اند.