مردم برزیل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
{{ویکی‌سازی}}
[[پرونده:Brasileiros.jpg|بندانگشتی|250px]]
'''مردم برزیل''' جمعیت ساکن کشور برزیل هستند که در قاره آمریکای جنوبی واقع شده‌است. برزیلی‌ها عمدتا پرتغالی زبان بوده و به [[زبان پرتغالی برزیل|گویش برزیلی]] این زبان تکلم می‌کنند. تار مردم برزیل آمیخته از اقوام [[بومی‌های برزیل|بومی برزیلی]] و مهاجران اروپایی است. همچنین اقلیت قابل توجهی از [[آفریقایی]]تبارها در برزیل بسر می‌برند که از [[برده‌داری|دوران برده‌داری]] تا کنون در این کشور بوده‌اند. در برزیل غیر از این اقوام اقلیتی از [[عرب‌های مهاجر]] نیز وجود دارد. بیشتر برزیلی‌ها [[مسیحی کاتولیک]] هستند.{{مدرک}}
==گروه‌های اصلی نژادی در برزیل==
[[برزیل]] دارای تنوع زیستی بسیار زیادی است، و بسیاری از نژادها و گروه‌های قومی را درخود جای داده‌است. در کل، برزیلی‌ها نوادگان چهار گروه مهاجر هستند:
* [[سرخ‌پوستان آمریکای جنوبی]]، بویژه [[بومی‌های برزیل]]، که نوادگان گروه‌های انسانی هستند که در حدود ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، از سیبری به سمت برزیل مهاجرت کردند و با عبور از تنگه برینگ به برزیل رسیدند.{{مدرک}}
خط ۱۶:
مردم شمال آسیا در سه دوره به قاره آمریکا گام گذاشتند. سرخ‌پوستان برزیل احتمالاً نوادگان نخستین دور از مهاجران شمال آسیا هستند که ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح به برزیل پا گذاشتند. گروه‌های اصلی [[بومی‌های برزیل]] عبارت بودند از توپی-گووارانی، جه، آراواکس و کارائیبا
===ورود اروپائیان===
مهاجرت [[اروپا]]ئیان به برزیل در قرن شانزدهم و با مهاجرت گسترده پرتغالی‌ها آغاز شد. در دو قرن اول استعمار، ۱۰۰٬۰۰۰ پرتغالی وارد برزیل شدند که می‌توان گفت به طور متوسط سالانه ۵۰۰ نفر از [[پرتغال]] به برزیل مهاجرت کرده‌اند. در قرن هجدهم، ۶۰۰٬۰۰۰ پرتغالی وارد برزیل شدند که می‌توان گفت به طور متوسط سالانه ۱۰٬۰۰۰ نفر از پرتغال به برزیل مهاجرت کرده‌اند. نخستین منطقه برزیل که پرتغالی‌ها در آن اسکان یافتند شمال شرقی این کشور بود. دیری نپایید که [[استعمار]]گران در منطقه جنوب شرقی برزیل اسکان یافتند. پرتغالی‌ها در قرن هجدهم در مرکز برزیل اسکان یافتند. پرتغالی‌ها تنها گروه نژادی بودند که در سرتاسر برزیل پراکنده شدند.
خط ۲۴:
===آفریقایی‌تبارها===
یک گروه قومی مهم دیگر نیز به عنوان [[برده]] به برزیل پا گذاشتند. [[آفریقایی]]ان در دهه ۱۵۳۰ برای برطرف کردن کمبود نیروی کار در برزیل به این کشور وارد شدند. در آغاز بیشتر این آنهااز [[گینه]] به [[برزیل]] وارد شدند.{{مدرک}} پس از آن در قرن هجدهم، بیشتر بردگانی که به برزیل وارد شدند اهل [[آنگولا]] و [[موزامبیک]] بودند، گرچه بیشتر بردگان باهیا اهل [[نیجریه]] بودند. تا پایان دوره انتقال برده به برزیل یعنی تا سال ۱۸۵۰، بین ۳ تا ۵ میلیون نفر از آنها به برزیل وارد
===مهاجران دوران اخیر===
خط ۳۰:
هجوم مهاجران به برزیل دراواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم رخ داد. بین ۱۸۷۰ و ۱۹۳۰، بیش از ۵ میلیون مهاجر به برزیل وارد شدند. این مهاجران به دو گروه تقسیم می‌شوند: برخی از این مهاجران به جنوب برزیل فرستاده شدند تا به عنوان [[کشاورز]]ان خرده‌پا در این منطقه شروع به فعالیت کنند. با این وجود، بخش عمده مهاجران به جنوب شرقی برزیل ارسال شدند تا در مزارع قهوه مشغول به کارشوند. مهاجرانی که به جنوب برزیل ارسال شدند بیشتر آلمانی تبار (از سال ۱۸۲۴ اهالی راینلند پالاتینیت، [[پومرانیا]]، [[هامبورگ]]، [[وستفالیا]] و غیره) و [[ایتالیا|ایتالیایی]]تبار (از سال ۱۸۷۵، بیشتر از ونتو و لومباردیا) بودند. در جنوب، مهاجران اقدام به تشکیل جوامع انسانی کردند، که امروزه هنوز، با سرزمین مادری خود ادتباطات فرهنگی مستحکمی دارند. در جنوب شرقی برزیل بیشتر مهاجران ایتالیایی‌تبار (بیشتر اهل ونتو، کامپانیا، کالابریا و لومباردیا)، پرتغالی‌تبار (بیشتر اهل بیرآلتا، استان مینهو و آلتوتراسومونتس)، اسپانیایی‌تبار (بیشتر اهل گالیسیا و اندلس)، ژاپنی (بیشتر اهل هونشو و اوکیناوا) و اعراب (از لبنان و سوریه) بودند.{{مدرک}}
به گفته [http://www.memorialdoimigrante.sp.gov.br Memorial do Imigrante]، بین سال‌های ۱۸۷۰ و ۱۹۵۳، برزیل حدود ۵/۵ میلیون مهاجر جلب کرد، که از این تعداد ۱٬۵۵۰٬۰۰۰ نفر [[ایتالیا]]یی، ۱٬۴۷۰٬۰۰۰ نفر [[پرتغال]]ی، ۶۵۰٬۰۰۰ نفر [[اسپانیا]]یی، ۲۱۰٬۰۰۰ نفر [[آلمان]]ی، ۱۹۰٬۰۰۰ نفر [[ژاپن]]ی، ۱۲۰٬۰۰۰ نفر [[لهستان]]ی و ۶۵۰٬۰۰۰ نفر از دیگر ملیت‌ها بودند.
بیشتر جمعیت برزیل در طول ساحل این کشور مستقر شده‌است، و تراکم جمعیت در مرکز این کشور کمتر است. بیشتر ساکنان ایالات جنوبی را اروپاییان تشکیل می‌دهند، در حالیکه بیشتر ساکنان شمال و شمال‌شرقی برزیل را افرادی تشکیل می‌دهند که حاصل اختلاط چند نژاد(سرخ‌پوستان، آفریقاییان و اروپاییان) بودند.
==قومیت و نژاد در قانون مدنی برزیل==
بر اساس قانون اساسی برزیل مصوب ۱۹۸۸، نژادگرایی از جرایمی است که فرد مرتکب آن نمی‌تواند به قید ضمانت آزاد شود و حتماً باید به زندان افکنده شود. با این جرم شدیدا برخورد خواهد شد.
خط ۴۰:
== قومیت و نژاد ==
بر اساس سرشماری IBGE در سال ۲۰۰۰ برزیل متشکل از:
* ۴۷/۴ درصد دورگه یا چند رگه
خط ۵۶:
=== زبان‌های اقلیت ===
بسیاری از [[زبان‌های بومی آمریکا|زبان‌های سرخ‌پوستان]] در جوامع بومیان، خصوصا در شمال برزیل تکلم می‌شود. گرچه بسیاری از این جوامع تماس‌های مهمی با پرتغالی دارند، امروزه انگیزه‌هایی برای تدریس زبان‌های بومی وجود دارد.
نوادگان مهاجران که اغلب دو زبانه هستند نیز در جوامع کوچک روستایی در جنوب برزیل به زبان‌های دیگر سخن می‌گویند. مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از گویش‌های آلمانی برزیلی، همچون ریوگرندنسر، هانشروکیش و زبان پامرانین، و نیز تالیان، بر اساس [[زبان ونیزی]] ایتالیا. در شهر سائوپائولو، در محلات مهاجرنشینی همچون لیبرداد افرادی به [[زبان ژاپنی]] تکلم می‌کنند.
[[زبان انگلیسی]] به طور رسمی در مدارس برزیل تدریس می‌شود اما شمار معدودی از مردم برزیل قادر به تکلم به زبان انگلیسی هستند. برخی از گویشوران پرتغالی تا حدودی به خصوص در مناطق مرزی [[آرژانتین]]، [[پاراگوئه]] و [[اوروگوئه]] قادر به درک [[زبان اسپانیایی]] هستند.
== فقر و بی‌سوادی ==
گرچه برزیل یک کشور وسیع و دارای منابع فراوان و [[اقتصاد]]ی قدرتمند است، در این کشور در حال حاضر حدود ۲۲ میلیون نفر در فقر مطلق به سر می‌برند. این رقم با در نظر گرفتن شمار افرادی که در فقر نسبی زندگی می‌کنند به ۵۳ میلیون نفر (۳۰ درصد از کل جمعیت کشور) می‌رسد که با حقوقی زندگی می‌کنند که برای نیازهای اولیه آنان نیز ناکافی است. این یک
فقر در برزیل بیشتر در قالب مناطق فقیرنشین تجلی پیدا می‌کند، که به صورت شمار بسیاری از نواحی فقیرنشین در مناطق مختلف شهری و نیز در مناطق دورافتاده شهری که دارای نرخ پایین توسعه اقتصادی و اجتماعی هستند نمودار می‌شود
[[پرونده:Recife_2005_JAN_25_GarbageCollection.jpg|250px|چپ|بندانگشتی|مردم فقیر در [[رسیف]]]].
همچنین مناطق مختلف از نظر میزان ثروت و رفاه با یکدیگر متفاوت هستند. در حالیکه شمال‌شرقی‌ترین منطقه برزیل دچار مشکلات مزمن ناشی از آب و هوای نیمه خشک مناطق مرکزی است، که خشکسالی‌های ادواری آن زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داده‌است، شهرهای بسیاری در جنوب و جنوب‌شرقی دارای استانداردهای اجتماعی اقتصادی نظیر کشورهای پیشرفته جهان هستند.<ref>[http://www.fundaj.gov.br/docs/pe/pe0114.html Seca no Nordeste brasileiro<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، رئیس‌جمهوری پیشین برزیل، جدیدترین تلاش برای حل این مشکلات را از طریق پیشنهاد برنامه رفع گرسنگی (فوم صفر) انجام داده، و بودجه شماری از برنامه‌های توزیع ثروت را که پیش‌تر ایجاد شده بودند افزایش داد، اما هنوز در مورد کارایی این رویکردها بحث و اختلاف‌نظر بسیاری وجود دارد.{{مدرک}}
| |||