[[ناصر خسرو]] از بزرگان سدهٔ دهم میلادی، که خود سه یا شش سال در پایتخت [[فاطمیان]]، قاهره، در دوران [[المستنصر بالله]] اقامت داشت؛ در سفرنامهٔ خود نوشت:
{{گفتاورد|در وقتی که [[المعزمعز لدین اللهلدین‌الله]] بیامد در مصر سپاهسالاری از آن خلیفه بغداد بود پیش معز آمد به طاعت و معز با لشکر بدان موضع که امروز قاهره است فرود آمد و آن لشکرگاه را ''قاهره'' نام نهادند آنچه آن لشکر آن جا را ''قهر'' کرد [فتح کرد] و فرمان داد تا هیچ‌کس از لشکر وی به شهر در نرود و به خانه کسی فرو نیاید، و بر آن دشت مصری بنا فرمود و حاشیت خود را فرمود تا هرکس سرایی و بنایی بیناد افکند و آن شهری شد که نظیر آن کم باشد|سفرنامه، بخش صفت قاهره|<ref>http://ganjoor.net/naserkhosro/safarname/sh44/</ref>}}
او همچنین [[نیشابور]] [[سده ۱۰ (میلادی)|سدهٔ ۱۰ م]] را تنها شهری را می‌دانست که می‌توانست برابر با قاهره باشد.
