برنامه‌ریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

تصمیم‌گیری، رکن اساسی تمام وظایف مدیریتی و در عین حال، مبنای برنامه ریزی است چرا که نمی‌توان گفت برنامه‌ای وجود دارد مگر اینکه تصمیمی اتخاذ شده باشد. به عبارت بهتر، تصمیم گیری، [[هسته مرکزی]] مدیریت است که در تمامی وظایف دیگر، نموددارد،نمود دارد، به همین دلیل برخی (مانند [[هربرت الکساندر سیمون]])<ref>Herbert Simon</ref> مدیریت و [[تصمیم گیری]] را دو واژه مترادف می‌دانند.

با پذیرفتن [[اصول پنج‌گانه مدیریتی]]، و مبنای برنامه ریزی برای این اصول، به این اجماع نظر می‌رسیم که برنامه ریزی، فرایندی است دارای مراحل مشخص و بهم پیوسته برای تولید یک خروجی منسجم در قالب سیستمی هماهنگ از تصمیم هاکهها که در این فرایندی، مراحل مشخص و بهم پیوستهای برای تولید یک خروجی منسجم در قالب سیستمی هماهنگ از تصمیم‌ها وجود دارد. طی این فرایند، به پیش بینی و تدوین فعالیت‌هایی پرداخته می‌شود که باید در جهت نیل به اهداف سازمانی صورت گیرد. به عبارت بهتر در فرایند برنامه ریزی، به: '''چه کسی؟ کجا؟ کِی؟ چه چیزی؟ چرا؟ چگونه؟''' پرداخته می‌شود و پاسخ به این پرسش‌ها به انتخاب مأموریت‌ها، هدف‌ها و اقداماتی برای نیل به آنها می‌انجامد که مستلزم تصمیم گیری و انتخاب از [[میان راه]]‌های مختلف است. برنامه ریزی می‌تواند، نقش مهمی در کمک به جلوگیری از اشتباهات یا تشخیص فرصت‌های پنهان بازی کند. برنامه ریزی به پیش بینی آینده و ساختن آینده تا حدودی قابل تصور کمک می‌کند. آن پلی است بین آنجایی که هستیم و آنجایی که می‌خواهیم برویم. برنامه ریزی به آینده می‌نگرد.

به عبارت دیگر، برنامه ریزی فرایندی است منظم مداوم وحسابو حساب شده ومنطقی جهت دار و دورنگر به منظورهدایتمنظور هدایت وارشاد فعالیتهای جمعی برای رسیدن به هدف مطلوب است. برنامه‌ریزی بایدمداومتباید مداومت داشته باشد.

ممكنممکن است بارهاو بارها تصمیم گرفته باشید با یك برنامه‌ریزی منسجم به روند زندگیتان سر و سامانی بدهید. اما هر بار به دلایلی كهکه شاید برای خودتان هم چندان روشن نیست شكست خورده باشید و در نهایت هم تصمیم گرفته باشید دور برنامه‌ریزی كردن را خط بكشیدبکشید. اما واقعیت این است كهکه مزایای برنامه‌ریزی كردن بیشتر از دردسرهای احتمالی آن است.

توجه به این نكته هم ضروری است كهکه همان‌طور كهکه بی‌حوصلگی روی برنامه‌ریزی‌ها تاثیرگذار است، بی‌برنامگی هم خود می‌تواند به عاملی جهت بی‌نظمی‌ در زندگی و در نتیجه بی‌حوصلگی تبدیل شود.

گاهی نیز بی‌حوصلگی‌ها بر اثر افسردگی یا ناامیدی ایجاد می‌شود. اگر سعی كنید این مسائل را حل كنید و همراه با امیدواری به زندگی نگاه كنید ناخودآگاه به سمت برنامه‌ریزی كردن تمایل پیدا خواهید كردکرد.

به همین دلیل از هر كجا كهکه شروع كنید و هر كدامکدام از این موانع را كهکه رفع كنید، بار زیادی را از روی دوشتان بر خواهید داشت.

تنبلی را كنارکنار بگذارید: عامل دوم تنبلی است. برای افراد تنبل فرقی نمی‌كندنمی‌کند برنامه‌ها دشوار باشد یا آسان، بلندمدت باشد یا كوتاه‌مدت، آنها در هر حال از برنامه‌ریزی كردن فراری هستند.

اگر فكر می‌كنید اغلب اوقات به دلایل ناموجه از زیر كارهاکارها شانه خالی می‌كنید و تمایلی به كار و تلاش ندارید، باید از همین الان امیدی به موفقیت نداشته باشید. اگر یك گوشه نشسته‌اید و منتظر هستید موقعیت خودش به سمت شما بیاید، باید بدانید انتظار شما انتهایی نخواهد داشت.

بهتر است از همین الان قبل از آن‌كهآن‌که فرصت‌ها از بین بروند دست به كار شوید و شروع به برنامه‌ریزی كنید.

''با انگیزه باشید'' : عامل سوم نداشتن انگیزه كافیکافی برای برنامه‌ریزی كردن است. از بین رفتن انگیزه به دلایل متعددی اتفاق می‌افتد. یكی از دلایل بی‌انگیزگی شكست خوردن در برنامه‌های قبلی است.

برای آن‌كهآن‌که این تصور ذهنی كهکه شما به هر كاری كهکه دست می‌زنید، با شكست روبه‌رو می‌شوید را از بین ببرید می‌توانید برای شروع برنامه‌های كوچك و آسان را انتخاب كنید. از آنجا كهکه دسترسی به این برنامه‌ها امكان بیشتری دارد، اعتماد به نفس شما تقویت خواهد شد و در آینده موفق‌تر خواهید بود

برای مثال ممكنممکن است چندین بار برنامه كتابخوانیکتابخوانی برای خودتان در نظر گرفته باشید، اما هر بار به دلایل مختلفی موفق نشده باشید كتاب‌ها را به پایان ببرید و حالا این تصور در شما شكلشکل گرفته باشد كهکه توانایی به پایان بردن این كار را ندارید.

حتی ممكنممکن است برای همیشه از كتاب خواندن انصراف داده باشید. این در حالی است كهکه می‌توانید یك كتاب كوچك را انتخاب كنید. از آنجا كهکه این كتاب‌ها زود به پایان می‌رسد تصور شما هم تغییر خواهد كردکرد.

عامل دیگری كهکه موجب بی‌انگیزگی در برنامه‌های بلندمدت می‌شود فراموش‌كردن پاداش بزرگی است كهکه در پایان نصیب شما خواهد شد.

شاید شما هم مشاهده كردهکرده باشید كهکه برنامه‌های گروهی با موفقیت بیشتری روبه‌رو می‌شود، چراكهچراکه اعضای گروه تا پایان مسیر در تقویت روحیه یكدیگریکدیگر مشاركتمشارکت می‌كنندمی‌کنند. اگر اهداف شما به گونه ای است كهکه می‌توانید در رسیدن به آنها دیگران را هم شریكشریک كنید، وقت را تلف نكنیدنکنید.

"خستگی را از خود دور كنید": برای جلوگیری از شكست خوردن در برنامه‌ریزی‌هایتان بهتر است خستگی را به زمانی موكول كنید كهکه از لحاظ روحی و جسمی‌ به اندازه كافیکافی آمادگی داشته باشید.

توجه داشته باشید این انرژی را در طول برنامه‌ریزی حفظ كنید. این طور نیست كهکه تصور كنید یك برنامه فشرده پیروزی شما را تضمین كند، بلكهبلکه اگر زمانی را برای استراحت خود در نظر نگیرید نمی‌توانید در مراحل بعدی موفق شوید.

یكی دیگر از معایب خستگی حین انجام مراحل برنامه‌ریزی آن است كهکه از كیفیت كار شما می‌كاهدمی‌کاهد و باعث می‌شود شما تنها توجهتان را به پایان كار متمركزمتمرکز كنید بدون آن‌كهآن‌که به آنچه باید دقیقا انجام دهید توجه داشته باشید. به یاد داشته باشید گاهی مقصد در طول مسیر است نه در انتهای آن.

"تصمیمی جدی بگیرید": پنجمین عامل عدم توانایی در تصمیم‌گیری است كهکه برنامه‌ریزی‌ها را با شكست روبه‌رو می‌كند. با خودتان تمرین كنید تا در تصمیم‌گیری‌ها فردی قاطع باشید. زمانی كهکه دیگران می‌بینند شما نمی‌توانید سر تصمیم خود بایستید شما را جدی نمی‌گیرند. البته همه اینها به این معنا نیست كهکه به فردی متعصب تبدیل شوید، بلكهبلکه زمانی كهکه مرتكبمرتکب اشتباه شدید آن را بپذیرید و از دیگران عذرخواهی كنید. داشتن تعادل به شما كمك می‌كند كهکه اطرافیانتان از همراهی با شما لذت ببرند.

''نه گفتن را بیاموزید'': عامل ششم ساده‌تر از آن چیزی است كهکه شما حتی تصور می‌كنید. موضوع بسیار ساده است شما نمی‌توانید نه بگویید و هر بار كهکه برای خودتان برنامه‌ریزی می‌كنید دیگران وظایف جدیدی را به عهده‌تان می‌گذارند یا از شما در خواست‌هایی می‌كنندمی‌کنند كهکه شما توانایی مخالفت با آنها را ندارید.

برنامه‌ریزی‌های خانوادگی اغلب این سؤال را مطرح می‌كند كهکه در نهایت چه كسی باید تصمیم‌گیرنده نهایی در مورد اولویت برنامه‌ها یا انتخاب مسیر دسترسی به آنها باشد. این مسئله گاهی تا آنجا بغرنج می‌شود كهکه می‌تواند تا ایجاد بحث و جدل در محیط خانواده پیش برود.

اگر فكر می‌كنید به عنوان پدر یا مادر می‌توانید در همه موارد تصمیم‌گیر نهایی باشید باید بدانید طولی نخواهد كشیدکشید كهکه اعضای خانواده‌تان از این وضعیت به ستوه خواهند آمد

در بهترین حالت باید همه اعضای خانواده حتی فرزندان كوچك هم حق اظهار نظر داشته باشند. او در این باره می‌گوید: «برنامه‌ریزی‌های خانوادگی بهترین فرصت برای آموزش فرآیند تصمیم‌گیری به فرزندان است كهکه والدین نباید آن را از دست بدهند

تصمیم نهایی باید توسط همه اعضای خانواده و با توافق یكدیگریکدیگر اتخاذ شود.

'''''نكاتنکات ضروری'''''

ـ مثبت بودن را فراموش نكنیدنکنید. زمانی كهکه در حال برنامه‌ریزی هستید تنها به موفقیت فكر كنید و به شكست‌هایشکست‌های احتمالی توجهی نداشته باشید.

‌‌ـ ‌تصاویر ذهنی دقیق و واضح تر از اهداف موفقیت شما را افزایش می‌دهد. سعی كنید تمام آنچه ممكنممکن است در طول مسیر اتفاق بیفتد”‹ برای خودتان ترسیم كنید.

‌‌ـ‌ تصور نكنیدنکنید كهکه همه افراد باید دست به دست هم دهند كهکه شما بتوانید در برنامه‌ریزیتان موفق شوید. سعی كنید در برنامه‌هایتان متكیمتکی به توانایی‌ها و استعداد‌های خودتان باشید تا در صورت عدم پشتیبانی دیگران مجبور نباشید طعم شكست را تجربه كنید.

برای برنامه ای که میریزید تمام تلاش خودتونخودتان رو به کار بگیرید تا عملی شود.