نبرد حران: تفاوت میان نسخه‌ها

== نتایج شکست رومیان در نبرد حران ==

به غنیمت بردن تمام پرچم‌های روم لکه ننگی بود که بر دامان ارتش روم نشست. بعد از این شکست [[ژولیوس سزار]]، سردار بزرگ رومی می‌خواست که انتقام این شکست را از ایران بگیرد؛ ولی قبل از تدارک حمله به ایران در ۱۵ مارس ۴۴ ق. م داخل مجلس سنای روم با خنجر برتوس و شمشیرهای دشمنانش کشته شد. کاسیوس سردار بازماندهٔ نبرد با پارت‌ها که توانسته بود خود را به سوریه برساند، یکی از قاتلین [[ژولیوس سزار]] بود. چون به روشنی شاهد ضعف قدرت کنسولی و همچنین عدم آینده نگری این قدرت بود.<ref>{{پک|ورستاندیک|1386|ک=تاریخ امپراتوری اشکانی|ص=207}}</ref>

در عوض اکتاویوس سردار بزرگ و زمامدار روم، کنیزی ایتالیایی به نام [[تئاموزا]] را به فرهاد چهارم بخشید که در نتیجه ازدواج با او [[فرهاد پنجم]] به دنیا آمد. بعد از پیروزی پارتی‌ها بر رومیان، دنیای آن روز به این نتیجه رسید که رعب و هیبت رومی قابل شکست است و رومیان نیز مانند سایر ملل گاهی پیروز و گاهی دچار شکست می‌شوند. نبرد حران در تخیل نویسندگان، شاعران، تاریخنگاران و فلاسفهٔ اخلاقیات در [[روم]]، تحول و سبک جدیدی به وجود آورد. این نوشته‌ها، بیم از پارت شکست ناپذیر را دو چندان می‌کردند. واقعه تلخی که بعد از این جنگ برای ایران روی داد، آن بود که سورنا را در جوانی پس از انجام چنان خدمات شایانی کشتند. مورخان رومی نوشته‌اند که ارد از روی بدگمانی، ترس و حسد چنین قهرمانی را کشت و ایران را از خدمت چنین سرداری محروم ساخت.<ref>{{پک|ورستاندیک|1386|ک=تاریخ امپراتوری اشکانی|ص=207-208}}</ref>