عشایر کوچ‌نشین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایلیا متولی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
به نسخهٔ 17699145 ویرایش Fatranslator واگردانده شد. (توینکل) برچسب: واگردانی‌شده |
||
خط ۱:
{{تمیزکاری}}
{{تغییرمسیر|کوچ}}
به کسانی که به جامعه عشایری تعلق
واژه عشایر بیشتر در [[زبان فارسی]] و در مورد [[ایل|ایل‌های]] کوچنده در [[ایران]] به کار می‌رود. عشایر در قدیم در تعیین حکومت‌ها نقش اساسی داشته‌اند و اکثر خاندان هاو سلسله‌های حاکم بر ایران خاستگاه عشایری داشته‌اند.{{مدرک}} عشایر تقریباً نیروهای اصلی جنگی ایران را تشکیل
▲به کسانی که به جامعه عشایری تعلق دارند '''عشایر''' گفته می‌شود. واژهٔ عشایر، جمع عشیره به معنی [[قبیله]] است. جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتاً خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموماً زندگی خود را از [[دامداری]] اداره می‌کنند.
▲واژه عشایر بیشتر در [[زبان فارسی]] و در مورد [[ایل|ایل‌های]] کوچنده در [[ایران]] به کار می‌رود. عشایر در قدیم در تعیین حکومت‌ها نقش اساسی داشته‌اند و اکثر خاندان هاو سلسله‌های حاکم بر ایران خاستگاه عشایری داشته‌اند.{{مدرک}} عشایر تقریباً نیروهای اصلی جنگی ایران را تشکیل می‌دادند. شیوه زیست عشایری اصطلاحات و ادبیات خاص خود را باز تعریف کرده و به عنوان جامعه سوم در ایران مطرح است. بعضی ازاصطلاحاتی که مشتق از واژه عشایری است عبارتند از:
* ''عشایر اسکان یافته'': خانوارهای عشایری که تمامی اعضای آن در یک مکان، سکونت ثابت اختیار کرده و کوچ نمی‌کنند اما با توجه به حفظ برخی مناسبات اقتصادی (مالکیت و حقوق بهره‌برداری از مراتع و منابع قلمرو) و فرهنگی ـ اجتماعی (احساس تعلق به ایل و عشیره) خود را عضو ایل، طایفه و ... تلقی می‌کنند.
* ''عشایر کوچنده'': به عشایری که حداقل سه ویژگی ساخت اجتماعی قبیله‌ای، اتکای معاش به دامداری، و شیوه زندگی مبتنی بر کوچ را داشته باشند گفته می‌شود.
| |||