کپی برابر اصل: تفاوت میان نسخه‌ها

جِیْمز میلر (شخصیت بازی شده توسطِ ویلیام شیمل)‌،، نویسنده‌ای بریتانیایی است که برای ایرادِ سخنرانی درباره‌یدربارهٔ کتاب تازه‌اش تحت عنوان «کپی‌کپی برابر اصل»‌ به توسکانی (ایتالیا)‌ آمده است. وی در این کتاب، مسئله‌یمسئلهٔ «اصالت» را در قبال آثار هنری بی‌اهمیت دانسته است، با این استدلال که هر بازتولید یکِ اثر هنری، خود، اثری است اصیل؛ نیز هر اثر هنریِ اصل، خودْ نسخه‌برداری‌ای است از اثری به فرم دیگر. یک خانم فرانسویِ فروشنده‌یفروشندهٔ عتیقه‌جات که نامش تا پایان فیلم ناگفته می‌ماند (شخصیت بازی‌شده توسط بینوش)، چندین نسخه از کتاب میلر را خریداری‌خریداری کرده است و برای درخواست امضا از او، به همراه پسر یازده‌ساله‌اش در این سخنرانی حاضر شده است؛ اما به علت بی‌تابی پسرش از سرِ گرسنگی و مزاحمت او برای حاضران، مجبور می‌شود پیش از پایان سخنرانی، سالن را ترک کند؛ و ازاین‌رو پیش از رفتن، شماره‌یشمارهٔ تلفن خود را به مترجمِ‌مترجمِ همراهِ میلر می‌سپارد.

میلِرْ برای ملاقات این زن به مغازه‌اش رفته به او پیشنهاد پیاد‌ه‌رویپیاده‌روی در آبادیهای اطراف می‌دهد. در راه، نکته‌های ظریفتری در کتاب میلر میان‌میان آندو به بحث کشیده می‌شود، تاآنجاکه میلر مدّعی می‌شود که حتی «مونالیزا» نسخه‌برداری‌ای است از زنی که مدلِ این نقاشی بوده است؛ خواه این زن واقعی بوده باشد یا خیالی.

به قصدِ بازدید از یک «نسخه‌بردار‌‌ی‌نسخه‌برداری» معروف دیگر، میلر و شخصیت بینوش به یک موزه‌یموزهٔ هنری می‌روند. از این لحظه به بعد، اوقات زن داستان تلخ‌تر به نظر می‌رسد. به میلِرْ از لجبازی‌های پسرش می‌گوید، ولی متوجه می‌شود که از نظر میلر رفتار پسرش قابل‌دفاع است. در قهوه‌خانه‌ای در میان راه، میلر برای پاسخ‌دادن به تلفن همراهش لحظاتی از صحنه خارج می‌شود. در این میان، زنی کارمند در قهوه‌خانه، با تصور این که میلِرْ و شخصیت بینوش زن‌وشوهرند، با شخصیت بینوش درباره‌یدربارهٔ ازدواج و بخصوص اخلاق شوهرش (که به تصور او میِلرْ است)‌ وارد صحبت می‌شود. شخصیت «بینوش» نیز بلافاصله نقش عوض می‌کند و زن‌زن قهوه‌خانه‌چی را در این مکالمه چنان همراهی می‌کند که انگار او و میلر واقعاً زن‌وشوهرند. وقتی میلِرْ به قهوه‌خانه باز می‌گردد،بازمی‌گردد، شخصیت بینوش او را از این وانمود خبردار می‌کند. آندو از قهوه‌خانه خارج می‌شوند و از این‌جا به بعد، ماهیت صحبتهای میانشان به‌کلّی عوض می‌شود: به جای انگلیسی، به ترکیبی از فرانسوی و انگلیسی صحبت می‌کنند (میلر اذعان می‌کند که در مدرسه، فرانسوی، و نَه ایتالیایی، فراگرفته است)، و از آن عجیب‌تر این است که لحن صحبت‌هاشان به گونه‌ای تغییر می‌یابد که گویی آنها زن و شوهریند که پانزده سال با هم زندگی کرده‌اند و انگار پسر ِپسرِ زن، پسرِ هر دوی آنهاست. بحثها شخصی‌تر و خصوصی‌تر می‌شوند و در فیلم، به عمد، مشخص نمی‌شود که حقیقت کدام است:‌ آیا ایندو دراصل زن و شوهرند و از ابتدای فیلم داشته‌اند نقش دو بیگانه را بازی می‌کرده‌اند،‌می‌کرده‌اند، یا این که این دو، دو بیگانه‌اند که از جایی به بعد وانمود کرده‌اند زن‌زن و شوهرند. فیلم پس از چندی بحثهای اعتراف‌آمیز میان این دو نفر، و با پیشنهاد نوعی آشتی میانشان به پایان می‌رسد.

== پانویس ==