تفاوت میان نسخه‌های «نخست‌وزیر»

این مقام را در گذشته در [[ایران]] '''وزیر'''، '''صدر اعظم''' و '''رئیس‌الوزرا''' می‌گفتند. در دورهٔ قاجار تا پیش از انقلاب مشروطه (۱۲۱۰-۱۳۱۳۱۲۱۰–۱۳۱۳ ه. ق) در هیأتهیئت دولت، «صدراعظم» به جای عنوان اعتمادالدوله به کار گرفته می‌شد. عزل و نصب صدراعظم منحصراً به تصمیم شاه و عزل و نصب سایر وزرا به حکم شاه و تعیین صدراعظم بود. اجرای اوامر شاه و اداره کل امور دولت برعهده نه وزارتخانه قرار داشت که وزرا زیرنظر شخص صدراعظم انجام وظیفه می‌کردند. بعد از انقلاب مشروطه و تصویب قانون اساسی و متمم آن (۱۳۱۳-۱۳۴۴۱۳۱۳–۱۳۴۴ ه. ق)، رئیس‌الوزرا یا همان نخست وزیر جای صدراعظم را گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=تنکابنی |نام=حمید |کتاب=درآمدی بر دیوان‌سالاری در ایران | ناشر=انتشارات علمی و فرهنگی |سال=۱۳۸۳}}</ref>

در [[نظام جمهوری اسلامی ایران]] پنج نفر به نخست‌وزیری رسیدند؛ [[مهدی بازرگان]] ، [[محمدعلی رجایی]] ، [[محمدجواد باهنر]] ، [[محمدرضا مهدوی کنی]] و نهایتاً [[میرحسین موسوی]] ، ولی با بازنگری قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ خورشیدی این مقام حذف شد و پس از آن رئیس جمهوری بالاترین مقام اجرائی و رئیس هیئت وزیران شد. واپسین نخست وزیر تاریخ ایران [[میرحسین موسوی]] بود.