سرمایه‌گذاری: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ویکی‌سازی }}

'''سرمایه‌گذاری''' {{به انگلیسی | investment}} به معنی گذاشتن [[پول]] در چیزی با انتظار سود از آن است. به طور دقیق تر سرمایه‌گذاری تعهد پول یا سرمایه برای خرید مالی وسایل یا دارائی‌های دیگر، به منظور منفعت برگشتهای سودمند و مفید در قالب [[بهره]]، [[سود سهام|سودسهام]] یا قدردانی از ارزش وسایل ([[منافع سرمایه]]) است. آن وابسته به [[پس اندازپس‌انداز]] یا کاهش[[مصرف]] است. در علم اقتصاد، سرمایه‌ گذاریسرمایه‌گذاری یعنی خرید کالایی که در حال حاضر مصرف نمی‌شود اما در آینده فرد به آن نیاز پیدا خواهد کرد و آن کالا برای او سودآور خواهد بود. در علم مالی، سرمایه‌ گذاریسرمایه‌گذاری به این معنی است که فرد یک دارایی مالی نظیر سهام را می‌خرد و پیش‌بینی می‌کند که آن دارایی مالی در آینده سودآور خواهد بود و قیمتش افزایش خواهد یافت، لذا با فروش به قیمت بالاتر سود خوبی به دست خواهد آورد.<ref>[http://modiremali.com/?p=5846/ تعریف سرمایه گذاریسرمایه‌گذاری چیست؟]</ref>

سرمایه‌گذاری در بسیاری ناحیه‌های [[اقتصادی]] مثل [[حوزه مدیریت کسب وکار]]یا[[دارائی]] و مالیه اعم از خانواده‌ها، بنگاههابنگاه‌ها یا دولتها مورد بحث قرار می‌گیرد. یک سرمایه‌گذاری شامل انتخاب توسط یک شخص یا یک سازمان مثل پانسیون سرمایه حقوق بازنشستگی، بعد از تجزیه وتحلیل یا اندیشه برای گذاشتن یا قرض دادن پول در یک چرخه، وسیله یا دارائی مثل [[مال]]، [[کالا]]، [[ذخیره]]، [[اوراق قرضه]]، [[مشتقات مالی]] (برای نمونه [[آتیه‌ها]]و[[انتخابها]])، یا دارائی خارجی نام گذاری شده در پول خارجی، که سطحی از ریسک معین می‌کند وامکان برگشتهای تولید را در یک دوره از زمان فراهم می‌کند.

درموردی از سرمایه‌گذاری به جای ذخیره کالای تولید شده یا معادل شده پول آن، سرمایه‌گذار انتخاب می‌کند به منظور استفاده آن کالا، تولید کند یک کالای بادوام برای مصرف کنندهمصرف‌کننده یا تولید کننده،تولیدکننده، یا با قرض دادن کالای ذخیره شده اصلی به دیگری در مبادله برای بهره یا یک سهم از سود. در اولین مورد، شخص تولید می‌کند کالاهای بادوام مصرف کنندهمصرف‌کننده با امیدی که خدمات کالا باعث می‌شود که زندگیش بهتر شود. در حالت دوم شخص می‌آید به سوی یک بازرگان به منظور استفاده منابع برای تولید کند کالاها و خدمات را برای دیگران به امید یک فروش سود آور. حالت سوم یک وام دهنده را توصیف می‌کند و چهارم یک سرمایه گذارسرمایه‌گذار را در یک سهم از کسب و کار توصیف می‌کند. درهرحالت مصرف کنندهمصرف‌کننده یک دارائی با دوام یا سرمایه‌گذاری دست می‌آورد، و برای آن دارائی بوسیله ثبت یک بدهی معادل حساب می‌شود. با گذشت زمان هردو کالاها و نرخهای بهره تغییر می‌کند، همچنین ارزش دارائی و بدهیها تغییر می‌کند. یک دارائی معمولاً خریداری شده یا به طور معادل یک در یک بانک سپرده ساخته می‌شود، به امید آنکه یک عملکردی در آینده یا بهره‌ای از آن بدست آید.

کلمه موجب درلاتین VESTIS به معنی ظاهر است، وبه عمل گذاشتن چیزها (پول یه خواسته دیگر نسبت به منابع) در بسته‌های دیگر برمی گردد. معنی اساسی این اصطلاح این است که یک دارائی نگهداری شده برای اینکه مقداری برگشت یا منافع سرمایه دارد. آن یک دارائی است که به منظور برگشت‌های داده شده بدون هیچ کاری روی دارائی انتظار داریم. اصطلاح سرمایه‌گذاری به طور معادل در علم اقتصاد ودر امور مالی استفاده می‌شود. اقتصاد دانان به یک سرمایه‌گذاری واقعی (مثل یک ماشین یا خانه) ارجاع داده می‌شوند، وقتی که اقتصاددانان مالی برمی گردند به یک دارائی مالی مثل پول که گذاشته می‌شود در بانک یا بازار برای این است که ممکن سپس برای خرید یک دارائی واقعی استفاده شود.

در [[تئوری اقتصاد]]یادر[[اقتصاد کلان]]، سرمایه‌گذاری مقدار خریداری شده از کالاها در واحد زمان است که مصرف نمی‌شوند اما برای تولید درآینده استفاده می‌شوند برای نمونه شامل [[راه آهن]] یا [[ساختمان کارخانه]]. سرمایه‌گذاری در [[سرمایه انسانی]] شامل هزینه‌های آموزش بیشتر یا تمرین روی کاراست. [[صورت برداشتن از سرمایه‌گذاری]] به گردآوری [[صورت موجودی]] از کالاها برمی گردد که می‌تواند مثبت یا منفی باشد، ومی تواند متمایل یا غیر متمایل باشد. در [[اندازه‌گیری درامددرآمد ملی و ستانده]]، '''سرمایه‌گذاری ناخالص''' (معرفی شده بوسیله[[متغیر (ریاضی)|variable]] <var style="font-family: serif; font-size: 1.1em;">I</var>)) یک جزء از[[تولید ناخالص ملی]](<var>GDP</var>)است، که درفرمول <var>GDP</var> = <var>C</var> + <var style="font-family: serif; font-size: 1.1em;">I</var> + <var>G</var> + <var>NX</var>مشخص شده که در آن<var>C</var> مصرف، <var>G</var> مخارج دولت و<var>NX</var>صادرات خالص است. بنابر این سرمایه‌گذاری عبارت است از هرچیزی که باقی می‌ماند از مخارج کل بعد از تفریق مصرف، مخارج دولت و صادرات خالص(<var>I</var> = <var>GDP</var> - <var style="font-family: serif; font-size: 1.1em;">C</var> - <var>G</var> - <var>NX</var>).

درسرمایه گذاری ثابت شده، مخارج درطی یک مدت از زمان (هر سال) [[سرمایه]] نیست. بعد زمانی سرمایه‌گذاری ازآن یک [[جریان]]می‌سازد. در مقایسه، سرمایه یک ذخیره‌است که از جمع کردن سرمایه‌گذاری خالص در یک نقطه از زمان (مثلاً ۳۱ دسامبر) بدست می‌آید.

سرمایه‌گذاری اغلب مدل نقاشی شده‌ای به صورت یک تابع از درامددرآمد و نرخ‌های بهره‌است، توسط رابطه (<var style="font-family: serif; font-size: 1.1em;">I</var> = <var>f</var>(<var>Y</var>, <var>r</var>. مشخص شده. یک افزایش در درامد تشویق می‌کندبه سرمایه‌گذاری بیشتر، را در حالی که یک نرخ بهره بالاتر ممکن تشویق نکند سرمایه‌گذاری به طوری که آن گران‌تر می‌شود با قرض کردن پول. حتی اگر یک بنگاه برای استفاده کردن سرمایه‌های خودش در یک سرمایه‌گذاری انتخاب کند، نرخ بهره یک [[هزینه فرصت]] از برای به کار انداختن این سرمایه‌ها به جای قرض بیرونی مقداری از پول برای آینده معرفی می‌کند.

تصمیم به انجام سرمایه‌گذاری (همچنین دانستن اندازه [[بودجه سرمایه]])یکی از تصمیمات اساسی در حوزه کسب وکار است:مدیران تعیین می‌کنند ارزش سرمایه‌گذاری دارائی‌های ی که یک واحد کسب وکار درحدود کنترل یا تصرفش تعهد می‌کند. این دارائی ممکن فیزیکی باشد (مثل ساختمانها یا ماشین آلات)، لمس ناپذیر و نامحسوس (مثل [[حق ثبت اختراع]]، نرم‌افزار، سرقفلی) یا مالی (می‌بینید در زیر). دارائی‌ها استفاده می‌شوند برای تولید جاری درآمدی که اغلب با هزینه‌های یا جریانهای ویژه همراه شده. مدیر باید معین کند[[ارزش حال خالص]] سرمایه‌گذاری را به منظور تعهد استفاده مثبت [[هزینه از سرمایه]] حاشیه‌ای که با ناحیه ویژه از کسب وکار همراه شده.

دراصطلاح دارائی، مالی اغلب [[سهام قرضه]] فروش رفتنی مثل ذخیره یک شرکت (یک سرمایه‌گذاری منصفانه) یا اوراق قرقه (یک بدهی سرمایه‌گذاری) وجود دارد. گاهگاهی هدف از سرمایه‌گذاری تولید جریان‌های نقدی آینده‌است در صورتی که به طرف دیگر هدف از منفعت ممکن دسترسی به دارائی بیشتر به‌وسیله نظارت کردن یا تاثیرتأثیر روی عملکرد یک شرکت دوم باشد (سرمایه).

بنگاههایبنگاه‌های کسب وکار یا سازمانها سرمایه‌های سرمایه گذاران را در قالب انصافها و بدهی‌ها (جمعاً معروف به ساختار) بالا می‌برند و بیشتر آن را به کارمی اندازد در طرحهای سرمایه‌گذاری متنوع توسط به دقت آنالیز کردن عملکردهای درست برای تلاقی بیرونی تعهداتشان مربوط به خرید از دارائی‌هایی که سودهای بلند مدت برا ی آنها فراهم می‌آورند.

در[[دارائی]]، تعهد سرمایه‌ها بوسیله خرید[[سهام قرضه]] یا موارد پولی دیگر یا دارائی‌های کاغذی (مالی) در [[بازارهای پولی]] یا [[بازارهای سرمایه‌ای]] یا در دارائی‌های واقعی [[قابل تغییر]] منصفانه مثل طلا یا کلکسیون است. [[ارزیابی]] روشی است برای تشخیص اینکه یک پتانسیل سرمایه‌گذاری برابر با قیمت آن است. [[عملکردهای سرمایه‌گذاری]] [[طیف عملکرد ریسک]] را دنبال می‌کنند.

در [[دارائی شخصی]]، پول استفاده شده به منظور خرید[[سهم‌ها]]، گذاشتن در[[طرح سرمایه‌گذاری جامع]] یا استفاده شده به منظور خرید هر دارائی که یک رکن از خطر سرمایه فرض شده یک سرمایه‌گذاری است. [[پس اندازپس‌انداز]]در دارائی شخصی به پول کنار گذاشتن، به طور نرمال دریک اساس قانونی برمی گردد. این فرق مهم است، به طوری که [[ریسک سرمایه‌گذاری]] می‌تواند باعث ضرر سرمایه شود وقتی که یک سرمایه‌گذاری فروخته می‌شود، برخلاف [[پس اندازپس‌انداز]]که بیشتر محدود می‌شود. ریسک کاهش ارزش پول ناشی از [[تورم]] است.

در بسیاری نمونه‌ها دوره پس اندازپس‌انداز وسرمایه گذاری استفاده شده قابل مبادله هستند، که این فرق را با هم اشتباه کردند. برای نمونه بسیاری [[حسابهای سپرده]] مثل حسابهای سرمایه‌گذاری بوسیله بانکها برای هدفهای بازاری طبقه بندیطبقه‌بندی شده‌اند:اگر آن نقدی باشدپس آن پس اندازپس‌انداز است، اگر ارزش آن نوسان پیدا کند پس آن سرمایه‌گذاری است.

سرمایه‌گذاری در دارائی واقعی مسکونی فرم رایج تر دارائی واقعی است سرمایه‌گذاری به وسیله تعدادی از شریک‌ها اندازه گیریاندازه‌گیری شده زیرا آن شامل دارائی خریداری شده به منظور مسکن است. در حالتهای زیادی خریدار قیمت خرید کاملی برای یک دارائی ندارد وباید یک وام دهنده مثل بانک، شرکت دارائی یا وام دهنده خصوصی استخدام کند. افراد کشورهای مختلف سطوح قرض نرمال دارند اما معمولاً آنها در دامنه ۹۰-۷۰۹۰–۷۰ درصد از قیمت خرید افت می‌کنند. در مقابل نوعی دیگر از دارائی واقعی، دارائی واقعی مسکونی حداقل خطر را دارد.

دارائی واقعی تجاری شامل آپارتمان خانوادگی، ساختمان اداره، مدت خرده فروشی، هتل هاهتل‌ها و متل‌ها، انبارها و دارایی‌های تجاری دیگر است. در نتیجه ریسک بالاتر از دارائی واقعی تجاری، نسبت ارزش قرض اجازه داده شده به بانکها و وام دهنده‌های دیگر پایین ترپایین‌تر است و اغلب در دامنه ۷۰-۵۰۷۰–۵۰ درصد افت می‌کنند.

در دارائی، متنوع سازی به معنی کاهش [[ریسک]] به وسیله سرمایه در[[دارائی‌های]] متنوع است. اگر ارزش دارائی در انجام دادن همزمان به بالا یا پایین انتقال پیدا کند، یک [[وزارت متنوع شده]] ریسک کمتر از ریسک [[دارائی‌های وزن داده]] شدهٔ تشکیل دهنده آن دارد، و اغلب ریسک کمتر از حداقل خطر تشکیل دهنده آن است.است؛ بنابراین، هر سرمایه گذارسرمایه‌گذار ریسک گریز تاحدی به سمت حداقل تنوع دارد، با سرمایه گذاران ریسک گریز بیشتر تنوع کاملاً بیشتر است از سرمایه گذاران ریسک گریز کمتر.

متنوع سازی یکی از دو تکنیک عمومی برای کاهش ریسک سرمایه‌گذاری است. دیگری [[دفاع کردن]] است.

نمونه ساده از تنوع سازی بوسیله ضرب‌المثل تهیه شده «همه تخم مرغهایتان را در یک سبد نگذارید» یعنی «همه سرمایه خود را یک‌جا به خطرانداختن». همه تخم مرغها در سبد می‌شکنند. جایگاه هر تخم مرغ در یک سبد متفاوت تنوع بیشتری دارد. ریسک بیشتری برای ازدست دادن یک تخم مرغ وجود دارد، اما ریسک کمتری برای ازدست دادن همه آنهااست. در دارایی، یک نمونه از وزارت متنوع شده برای نگهداری تنها یک ذخیره‌است. این خطرناک است و آن غیرمعمول نیست که یک ذخیره ساده ۵۰ درصد در یک سال پایین بیاید. آن خیلی کمتر عمومی است برای یک وزارت که از۲۰ درصد ذخیره‌ها پایین بیایند بلکه بیشتر، وحتی آنها تصادفی انتخاب شده باشند. اگر ذخیره‌های انتخاب شده باشند ازیک صنایع متنوع، نوع و اندازه شرکت (مثل بعضی از[[رشد ذخیره‌ها]] و بعضی از[[ارزش ذخیره ها|ارزش ذخیره]]) آن هنوز کمتر محتمل است.

مزیتهای مشخص شده از تنوع، کارشناسان بسیاری حداکثر تنوع را پیشنهاد کردند همچنین بصورت «خرید [[بازاروزارت]]» شناخته شده‌است. بدبختانه، تشخیص دادند که وزارت قابل فهم نیست. اولین تعریف می‌آید از [[مدل نرخ دارائی عمده]] که بحث می‌کند حداکثر تنوعی که از خرید به نسبت سهم همه [[دارائی‌های]] موجود آمده. این عقیده اساسی [[شاخص سرمایه‌ها]]است.

یک ایراد بر آن وارد است آن به معنی خودداری سرمایه‌گذاری مانند[[آتیه‌هایی]] که موجود در عرضه خالص صفراست. دیگر این که آن وزارت بوسیله سهام قرضه که به بازار می آیدمی‌آید معین می‌شود، به جای ارزش اقتصادی اساسی. در نهایت خرید به نسبت سهم‌ها به معنی آن است که اضافه وزن وزارت هر دارائی که بیش از اندازه بهاداده شده، وکم وزن هر دارایی که کم بهاداده شده‌است. این سطر از بحث راهنمایی می‌کند به وزارتهایی که وزن داده شده‌اند برطبق برخی از تعریف‌ها از «ردپای اقتصادی» مثل دارائی‌های اساسی کل یا جریان نقدی سالیانه.

۱. ↑ یاری. ر. ک. مدخل سرمایه‌گذاری.

۲. ↑ مهران فر. ر. ک. فصل اول.