مناخم بگین: تفاوت میان نسخه‌ها

او در کنگره اعضای بتار در سال ۱۹۳۸ سوگند گروه را اینچنین قرار داد: «من اسلحه به دست می‌گیرم تا هم از قومم دفاع کنم و هم وطنم را به پیروزی برسانم». خیلی زود، او در [[جنبش ژابوتینسکی]] رشد کرد و در سال ۱۹۳۹ معاون عملیاتی بتار شد. [[جنگ جهانی دوم]] که شروع شد، آلمانی‌ها به ورشو حمله کردند. بگین مجبور شد از ورشو فرار کند. در این زمان بود که او به [[ارتش آندرس]] که در [[شوروی]] از [[لهستانی|لهستانی‌تبارها]]تبارها تشکیل شده بود، پیوست. سال ۱۹۴۲ نخست وزیر آینده [[اسرائیل]] از راه [[ایران]] به [[فلسطین]] رفت. او پس از ورود به [[فلسطین]] با گروه [[ایرگون]] ارتباط برقرار کرد. ایرگونی‌ها هم از تندروهای [[یهودی]] بودند که در فلسطین وقت کارهای مسلحانه می‌کردند. دو ماه بعد بگین، فرمانده ایرگون شد.

تأسیس اسرائیل در ۱۹۴۸ فعالیت‌های سیاسی و نظامی بگین را محدود کرد. او حزب [[هیروت]] (آزادی) را تأسیس کرد؛ ولی طرفدار زیادی نداشت، تا آن که در جریان [[جنگ ۱۹۷۳]]، با ائتلاف با [[آریل شارون]] [[لیکود]] را تأسیس کرد. محبوبیت شارون، بخت لیکود در انتخابات شد. ۲۱ ژوئن ۱۹۷۷ بگین نخست وزیر اسرائیل شد. وی در ۲۷ اکتبر ۱۹۷۸ با دیدار [[انورسادات]] رئیس‌جمهور [[مصر]] در [[بیت‌المقدس]]، قرارداد صلحی را مبنی بر خروج کامل نیروهای [[اسرائیلی]] از [[صحرای سینا]] و نیز تشکیل حکومت خودگردان برای [[فلسطین|فلسطین‌ها]]ها در [[فلسطین اشغالی]] را امضا کرد که بعدها به [[قرارداد کمپ دیوید]] مشهور گشت.

بگین عاقبت بر اثر ضعف و ناتوانی و بیماری در ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۳ استعفا کرد.<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب=اطلاعات عمومی (تاریخ معصر)|ناشر= دنیای دانش|چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=1376}} |شابک=ISBN 964-5732-17-4 </ref>