پانکراتیت: تفاوت میان نسخه‌ها

الکلیسم مزمن، بیماری‌های مجاری صفراوی، سنگ کیسه صفرا، [[تومور]]ها، [[تروما|ضربه]] یا جراحی شکم، مصرف بعضی از داروها (مانند گروه سولفا، [[کلروتیازید]] یا داروهای [[کورتون|کورتونی]]ی)، بعضی از عفونت‌ها مانند عفونت ویروسی [[اوریون]]، [[هیپرلیپیدمی]]، [[هیپرپاراتیروئیدی]]، [[واسکولیت]]، [[هیپرکلسمی]] (میزان بیش‌از حد کلسیم در خون)، پی‌آمد عمل [[ERCP]]، [[نارسایی مزمن کلیه]] و [[دیالیز]].<ref>Brunner, 2008 Medical-surgical Nursing</ref>

بجز علائم بالینی، در آزمایشگاه ممکن است افزایش [[آمیلاز]] سرم، کاهش کلسیم، [[لکوسیتوز]]، [[پروتئینوری]]، [[هیپرگلیسمی]]، بالا رفتن [[لیپاز]]، فسفولیپاز A و [[تریپسین]] خون، افزایش LDH و واوره خون را داشته باشیم. آمیلاز سرم معمولاً ولی نه همیشه در پانکراتیت بالاست (به خصوص در پانکراتیت حاد صفراوی). ۳–۲ ساعت بعد از شروع پانکراتیت حاد، آمیلاز افزایش یافته و بعد از۱۰–۳ روز به حد نرمال بر می‌گردد، آمیلاز ادرار و مایع [[صفاق|صفاقی]]ی ممکن است با میزان و مدت زمان بیشتری بالا باشند.