قربانیان ارمنی در پاکسازی بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
موسس --> مؤسس
خط ۲:
 
== پیش زمینه ==
پاکسازی بزرگ یا تصفیه کبیر به عملیات سرکوب سیاسی در [[اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی]] از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸ میلادی به طور جزیی تا ۱۹۴۳ میلادی طول کشید گفته می‌شود. از سال ۱۸۳۶ میلادی به موجب فرمانی از طرف دولت مرکزی [[روسیه تزاری]] بسیاری از مدارس ارمنی را بستند و در موسساتمؤسسات آموزشی باقی‌مانده هم تعلیمات به [[زبان ارمنی]] را بسیار محدود کردند. حتی پس از دولت روسیه تزاری یعنی در دوران جماهیر سوسیالیستی شوروی به شیوه‌ای بسیار جدی در امور [[کلیسای حواری ارمنی|کلیسای ارمنی]] به دخالت پرداختند؛ ولی از دوره‌ای که «خورن یکم» جاثلیق اعظم ارمنیان منصوب شد (۱۹۳۲ میلادی) و ارتباط این کلیسا با [[جماعت ارمنیان پراکنده]] از فشارهای دولت شوروی تا حدودی کاسته شد<ref>Matossian. ''Impact of Soviet Policies'', pp. 150, 194.</ref>؛ ولی از سال ۱۹۳۸ میلادی با قتل خورن یکم و مصادره اموال کلیسا توسط دولت مرکزی و ممنوع شدن فعالیت [[کلیسای جامع اچمیادزین]] این محدودیت‌ها به اوج خود رسید و این محدودیت‌ها باعث شد که ارمنیان به کلیسای زیرزمینی روی بیاورند.<ref name="Bauer">Bauer-Manndorff, Elisabeth (1981). ''Armenia: Past and Present''. New York: Armenian Prelacy, p. 178.</ref>
 
در سال ۱۹۳۷ میلادی استالین [[آناستاس میکویان]] به همراه [[گئورگی مالنکوف]] و [[لاورنتی بریا]] با یک لیست ۳۰۰ نفری به [[ایروان]] برای نظارت بر انحلال [[حزب کمونیست ارمنستان (اتحاد شوروی)]] که بیشتر اعضاء آنان از بلشویک‌های قدیمی بودند اعزام شدند؛ بسیاری از رهبران آن حزب قربانی پاکسازی بزرگ شدند. آناستاس میکویان کوشش بسیاری برای آزادی آنان کرد ولی خود او هم توسط دولت به همراه صدها نفر دیگر دستگیر و روانه زندان شدند.<ref>{{cite book|last=Tucker|first=Robert|authorlink=Robert C. Tucker|title=Stalin in Power: The Revolution from Above, 1928-1941|publisher=W.W. Norton & Company|location=New York|year=1992|pages=488–489|isbn=0-393-30869-3}}</ref>