بینایی رایانه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

 

حل مسئله تفسیر نور به ایده ها از جهان , درک بصری ویژگی ها و اشیا ، عملی خیلی پیچیده و به مراتب فراتر از توانایی های قدرتمند ترین ابرکامپیوتر های جهان است. بینایی نیازمند جدا کردن پیش ضمینه از پس ضمینه هست. تشخیص اشیا قرار گرفته در طیف گسترده ای از جهت ها , تفسیر نشانه های فضایی با دقت بالا . مکانیزم های نورونی در شبکه های عصبی ادراک بصری نگاه کلی از چگونگی محاسبه مغز در وضعیت های پیچیده برای تفسیر بینایی را به ما می دهد

 

سلولهای مخروطی ( Cone cells ) در یک منطقه مرکزی شبکیه متمرکز به نام گودال متمرکز شده اند که فرورفتگی ( یا fovea ) هم نام دارد. انها مسئول وظایف سنگین و دقیقی مثل خواندن هستند. سلول های Cone و بسته به اینکه به نور آبی , قرمز , سبز چگونه واکنش می دهند به سه دسته تقسیم می شوند، و در مجموع این سه نوع از Cone ما را قادر به درک رنگ ها می کنند. سیگنال ها از سلول های گیرنده نوری ( photoreceptor cells ) از طریق شبکه ای از interneurons ها در لایه دوم شبکیه چشم به سلول های ganglion در لایه سوم منتقل می شوند. نورون های در این دو لایه از شبکیه زمینه پذیرای پیچیده ای که آنها را قادر به تشخیص تضاد های تغییراتی در یک تصویر می کند را ارائه می دهند : این تغییرات ممکن است لبه ها و یا سایه ها را نشان دهد. سلول های Ganglion این اطلاعات را به همراه دیگر اطلاعات در مورد رنگ جمع آوری می کنند و خروجی خود را به مغز از طریق عصب بینایی ارسال می کنند. عصب یا Nerve بینایی در درجه اول اطلاعات را از طریق thalamus به قشاء مغزی ( cerebral cortex ) ارسال می کند. پس از ارسال اطلاعات در قسمت cerebral cortex ادراک بصری انسان به وقوع می پیوندد. اما در عین حال این عصب (Nerve) حامل اطلاعات مورد نیاز برای مکانیک دید نیز هست که به دو قسمت از ساقه مغز (brainstem) این اطلاعات را منتقل می کند . اولین قسمت از brainstem گروهی از سلول های هسته هستند که pretectum نام دارند که کنترل غیر ارادی اندازه مردمک در پاسخ به شدت نور را بر عهده دارند. اطلاعات مربوط به اهداف متحرک و اطلاعات ساکن اسکن شده توسط چشم نیز به قسمت دوم در brainstem منتقل می شود , یک هسته که با نام superior colliculus شناخته می شود مسئول حرکات چشم در پرش های کوتاه هست. بخش دیگر از این دو قسمت saccades هست که به مغز اجازه درک یک اسکن هموار را با کمک چسباندن سری از تصاویر نسبتا ثابت می دهد. Saccadic eye movement مشکل تاری شدید رو که می تونه برای تصویر پیش بیاد را حل می کند. اگر چشم می تواند به صورت هموار در سراسر چشم انداز بصری حرکت کند؛ saccades ها در بعضی از وضعیت ها تجربه بصری رو ممکن و آسان می کنند مانند مشاهده چشم فرد دیگری برای شما, در حالی که اون فرد در تلاش برای نگاه کردن سرتاسر اتاق هست.[[پرونده:Thalamus small.gif|thumb|محل دقیق قسمت [[:en:Thalamus|thalamus]] ( تالاموس ) در عمق مغز در تصویر سه بعدی ]]

در حقیقت، تقریبا تمام ویژگی های مرتبه بالاتر از بینایی و منظره توسط انتظارات بر اساس تجربه گذشته تحت تاثیر قرار می گیرد. این ویژگی به گسترش رنگ و درک فرم موجود در V3 و V4، به چهره و تشخیص شی در لوب temporal ( جایی که تصویر ذهنی سه بعدی از انچه که می بینیم در نهایت تشکیل می شود ) و به حرکت و آگاهی از فضای موجود در لوب parietal می انجامد. اگر چه چنین روش و تأثیراتی گاها اجازه می دهد مغز تحت تاثیر تصورات نادرست فریب بخورد ، برای مثال در مواقع خطای دید در برخی از تصاویر , با اینحال ان روش پردازش همینطور به ما توانایی دیدن و پاسخ سریع به جهان بصری را داده است. از تشخیص روشنایی و تاریکی در شبکیه چشم ( retina ) تا خطوط انتزاعی در V1 تا تفسیر اشیا و روابط فضاییشان در ناحیه های بصری بالاتر، هر وظیفه ای در ادراک بصری کارایی و قدرت سیستم بینایی انسان را نشان می دهد.

 

* [[:en:Visual_cortex|Visual cortex]]

 

== جستارهای وابسته ==

**# هواپیما های بدون سرنشین و پهپاد ها با کنترل مستقل ( [[:en:Unmanned_aerial_vehicle|Unmanned aerial vehicle]] )

**# فضاپیمای بدون سرنشین ( [[:en:Unmanned_spacecraft|Unmanned spacecraft]] )

**# [[:en:Nanorobotics|Nanobots]]