پزشکی هسته‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 188.211.111.17 (بحث) به آخرین تغییری که Yamaha5 انجام داده بود واگردانده شد |
پیوند ابهام زدایی شد: رادرفورد → ارنست رادرفورد |
||
خط ۲۱:
[[پرونده:Bundesarchiv B 145 Bild-F044576-0032, Heidelberg, Krebsforschungszentrum.jpg|270px|بندانگشتی|یک متخصص در حال کار با یک [[سینتیگرافی|سینتیگرام]] در سال ۱۹۷۵ در آلمان.]]
=== تلاش‌های نخستین ===
اولین آثار رادیواکتیویته در سال ۱۸۶۷ توسط سنت ویکتور برروی امولسیون فیلم مشاهده گردید. پس از او، در سال ۱۸۹۶، [[هانری بکرل]]، در جریان بررسی خاصیت لومینانس املاح اورانیوم، پی به وجود اشعه‌ای نظیر اشعهٔ ایکس برد. بکرل املاح اورانیوم را در صفحات فوتوگرافی قرار داد و دور از نور در جایی نگاه داشت و پس از ظاهرکردن آن‌ها به وجود اشعه‌ای ناشناخته پی برد. این کشف بکرل بعدها در [[۲۶ دسامبر]] [[۱۸۹۸ (میلادی)|۱۸۹۸]] منجر به اعلام کشف رادیوم توسط [[پییر کوری|پییر]] و [[ماری کوری]] گردید. در ۱۸۹۹، [[ارنست رادرفورد|رادرفورد]] نشان داد که دو نوع تابش از املاح اورانیوم ساطع می‌شود، و این ذرات را [[ذرات آلفا|آلفا]] و [[ذرات بتا|بِتا]] نامید. در ۱۹۰۰، کوری و ویلارد نوع سومی از این تابش‌ها را کشف کردند و آن را [[اشعه گاما|گاما]] نامیدند. در ۱۹۰۸ معلوم شد که آلفا و بتا تحت تأثیر میدان مغناطیسی منحرف می‌شوند، ولی گاما چنین انحرافی از خود نشان نمی‌دهد.
در سال ۱۹۱۱، رادرفورد در آزمایش معروف خود نشان داد که تقریباً تمام فضای اتم خالی و متشکل از الکترون‌هایی است که در اطراف هسته‌ای کوچک، چگال و مبهم می‌چرخند، و در سال ۱۹۳۵ یوکاوا پیشنهاد کرد که نیروی بستگی هسته به‌صورت نیروی تبادلی است. واژهٔ رادیواتم و تعریف آن نخستین بار توسط کوهمن در سال ۱۹۴۷ برای نامیدن اتم‌هایی که دارای نیمه‌عمر زوال رادیواکتیو قابل اندازه‌گیری هستند، وضع شد. تصویرگری به کمک رادیواتم‌ها در سال ۱۹۴۹ بعد از آن که اسکنر خط مستقیم تولید شد، آغاز گردید. معرفی دوربین جرقه‌ای، دوربین آنگر و یا [[دوربین گاما]] و امکان اخذ سریع تصاویر رادیواتمی، بدون احتیاج به حرکت جارویی (آشکارسازی ساکن)، مهمترین پیشرفت در ابزارهای تصویرگر هسته‌ای بود.
| |||