ویلیام بافین: تفاوت میان نسخه‌ها

یک سال بعد در اوایل [[آوریل]] سال 1620 بار دیگر بافین را همراه با ناو سرفرماندهی لندن که به ناوگانی متشکل از چهار کشتی تحت فرماندهی [[ناخدا شیلینگ]] تعلق داشت ، به [[هند شرقی]] فرستادند. ناوگان در بیست و پنجم [[مارس]] 1620 [[بندر داونز]] را ترک کرد و در نهم [[نوامبر]] به [[سورات]] رسید. در آنجا به نیروهای انگلیسی خبر دادند که کشتی های قوای متحد [[پرتغال]] و [[هلند]] مستقر در [[دریای عمان]] درصدد حمله به منافع دولت [[بریتانیا]] در این منطقه برآمده اند و ناوگان [[ناخدا شیلینگ]] بی درنگ عازم مقابله شد.دو ناوگان که از نظر تعداد کشتی ها -هر یک چهار کشتی- در وضعیتی برابر قرار داشتند، دو بار به فاصلۀ دوازده روز با یکدیگر درگیر شدند.در دومین نبرد [[ناخدا شیلینگ]] زخمی مهلک برداشت و بر اثر آن در روز ششم [[ژانویۀ]] سال 1621 از پای درآمد. جسد او را در [[بندر جاسک]] به خاک سپردند و سپس تحت فرماندهی [[ناخدا بلایت]] به [[سورات]] بازگشتند.در این نبرد کشتی های بریتانیایی ، پرتغالی ها را در جاسک شکست دادند و این وهنی بزرگ بر عظمت نیروی دریایی آن کشور در آبهای [[دریای عمان]] و [[خلیج فارس]] محسوب میشد.

== سفر پایانی ==

[[قشم]] گردید. پرتغالی ها که مجهز به پنج ناو و پانزده یا شانزده کشتی کوچک بودند به محاصره درآمدند.در روز 23 [[ژانویۀ]] 1622 ویلیام بافین ماموریت یافت تا در ساحل قشم پیاده شود و ضمن بررسی [[قلعۀ]] دشمن، [[مختصات]] ، ارتفاع و فاصلۀ [[بارو]] ها را برای هدف گیری دقیق [[توپخانه]] تعیین کند. در حین انجام این وظیفه تیری که از جانب دشمن شلیک شد به شکم او اصابت کرد. وی را پرتاب نمود و از پای درآورد.

در روز دوم [[فوریه]] ، پنج عراده توپ انگلیسی را در ساحل پیاده کردند و پس از انجام مذاکراتی بی حاصل با طرف پرتغالی [[قلعۀ قشم]] به توپ بسته شد.اندکی بعد استحکامات پرتغالیان سقوط کرد ، [[روی فریره]] فرمانده پرتغالی جزیره شد و پس از اسارت به [[سورات]] انتقال یافت. [[هرمز]] نیز در روز دهم [[مارس]] به محاصرۀ [[قوای انگلو پرشین]] درآمد و سرانجام پس از قریب یک قرن اشغال آزاد گردید.