بوداگرایی پاکبوم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←ژاپن: ابرابزار |
|||
خط ۴:
== ژاپن ==
آیین بودای پاک بوم در قرن ششم به [[ژاپن]] آورده شد؛ از قرن دهم تا سیزدهم مکاتب بسیاری از آن شکل گرفت: [[ریونین]] (۱۰۷۳–۱۱۳۲) [[فرقه یووزو ننبوتسو]]، [[هونئن]] (۱۱۳۳–۱۲۱۲) [[فرقه جودو]]، [[شینرن]] (۱۱۷۳–۱۲۶۳) [[فرقه جودو شین]]، و [[ایپن]] (۱۲۳۹–۱۲۸۹) [[فرقه جی]] را بنیاد نهادند.
آمیداگرایی را می‌توان به سه دسته کلی تقسیم کرد.
# اولی آمیدای موضوع تمرین نظاره است، چنان‌که در فرقه‌های آغازین، مانند [[فرقه تندای]] و [[فرقه شینگون]]، دیده می‌شود.
# دومی آمیدایی است که او را رهاننده‌ای می‌دانند که میرنده را به پاکبوم خویش پذیره می‌شود، و بدین گونه بشارت حیات ابدی می‌دهد؛ این باور مردمانه پاکبوم بودبه خصوص در [[دوره هیان]] (۷۹۴–۱۱۸۵) در ژاپن.
#سومی آمیدایی است به مثابه نیروی رستگارگری که ارزش زندگی انسان و بوداییت همه باشندگان، حتی پست‌ترین گناهکاران، را اثبات می‌کند. این سنت، که آموزه [[هونئن]] و [[شینران]] در [[دوره کاماکورا]] (۱۱۸۵–۱۳۳۳) است، بر ذکر نمبوتسو (نامو آمیدا بوتسو: «ایمان می‌آورم به آمیدابودا»)، تأکید می‌کند. این ذکر هم فراخواندن آمیدا بوداست. مؤمنان را به زندگی راستین و هم پاسخ انسان است به آن ندا، که هر دو باید این جا و اکنون در این عالم تحقق یابد.
معمولاً آمیدا را در هنرهای دیداری با دو بودا، یعنی کان نون (سنسکریت: اولوکیتشوره) و سی شی (سنسکریت:مهاستامه پراپته)، در دو طرف او تصویر می‌کنند. در پرده‌های نقاشی او را چنین مصور می‌کنند که فرود می‌آید که مؤمن میرنده را خوشامد گوید. در ژاپن تالارهای آمیدا (آمیدادو) ی بسیاری را برای پرستش آمیدا ساخته‌اند که مشهورترین آنها [[بیودواین|معبد بیودواین]] در [[اوجی، کیوتو|اوجی]] است.
== جستارهای وابسته ==
| |||