نثر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←گونهها: ابرابزار |
جز ←گونهها: ابرابزار |
||
خط ۲۰:
نوشته ای است ساده و از پیرایهها و آرایشهای ادبی خالی است. در حقیقت، نثر مرسل سادهترین وسیله برای بیان مقاصد نویسنده است. نخستین نوشتههای بازمانده فارسی بعد از اسلام تا آخر قرن پنجم هجری، بجز نوشتههای فارسی خواجه عبدالله انصاری، همه به نثر مرسل است . تاریخ بیهقی، با آن که از نظر میزان اصطلاحات و لغات، اندکی از نثر هایی شبیه تاریخ بلعمی دشوار تر است، اما هر دو نثر مرسل محسوب میشوند. از اواخر قرن پنجم به بعد نثر مرسل به عنوان شیوه ای متداول مطرح نبود و بتدریج آثار نثر رو به دشواری نهاد و در آنها دگرگونی هایی پدید آمد. با این وجود در دوران معاصر، دوباره نثر مرسل به صورت شیوه ای غالب مطرح شد و امروزه تقریبا تمامی آثار روزنامه ای، مقالات و کتب علمی و درسی به صورت نثر مرسل است.
* '''نثر مسَجّع/آهنگین'''
نثر مسجع نوشته ای است که در آخر جملات آن کلمات هماهنگ یا همان سجع آمده باشد. جملات در نثر مسجع آهنگین میباشند و در بعضی از موارد ممکن است این متون با شعر/نظم اشتباه شوند. قدیمیترین نثر مسجع موجود و شناخته شده مناجات نامه و کنز السالکین خواجه عبدالله انصاری در قرن پنجم میباشند و از جمله دیگر آثار شناخته شده در این سبک کتابهای مقامات حمیدی، گلستان سعدی (
* '''نثر شکسته/عامیانه/محاوره ای'''
نوشته ای است که به همان صورت محاوره ای که بین مردم رایج است نوشته میشود. نثر شکسته یا عامیانه، در دوران معاصر به وجود آمد و کسانی چون علی اکبر دهخدا و جلال آل احمد، در بعضی از آثار خود از آن استفاده کرده اند، اما امروزه کاربرد آن بیشتر در متونی همچون طنز، جملههای نقل قول مستقیم، دیالوگهای نمایشنامه، فیلمنامه و داستان و نیز بیش از همه در وبلاگ نویسی، خاطرات و روزنوشت دیده میشود.
|