ادد-نیراری یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

اددنراری یکم <ref>نمرود؟</ref> خویشتن را نابودکنندهٔ قبایل نیرومند [[کاسی]]، [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]] و گوتیان و لولوبیان و سوباریان<ref>شوباریان، [[اورمیه]]</ref> می‌نامد و از پدر خود آریکدنیلو <ref>آغاز ۱۴۰۰ پ.م. </ref> سخن می‌گوید که کشور توروکی و نیکی‌مخی را تا حدود آن و تمام فرمانفرمایان کوهساران و تل‌های وسیع قلمرو گوتیان را مسخر و مطیع ساخت و همچنین کشور کوتموخی <ref>کوت‌موخی، بخش علیای دّه [[دجله]]</ref> و تمام متحدان آن را ...

از قرن پانزدهم پیش از میلاد آشوریان کوشیدند در ناحیهٔ آراپخا<ref>[[کرکوک]] فعلی</ref> که پوششی برای مدخل‌های نامار<ref>از نواحی [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]] در شمال و شمال شرقی [[ایلام]]</ref> بود نفوذ کنند. در قرن چهاردهم پیش از میلاد پس از شکستی که از طرف اددنراری یکم، فاتح آشور بر [[نازی ماراتاش]] پادشاه [[کاسی]] در بابل وارد آمد میان آشور و [[تمدن بابل|بابل]] مرزی از محل پی‌لاسکی در کرانهٔ دیگر [[دجله]] از طریق کوه آرمان<ref>کوه هالمان، کوه آلمان</ref> به اوگارساللی تا لولوبیان<ref>لولومیان</ref> کشیده شد. این عمل خطر مستقیمی برای درّهٔ [[دیاله]] ایجاد کرد.

لشکرکشی آشوریان که در قرن نُهم پ.م. تجدید گشت کمافی‌السابق جنبهٔ دستبرد داشت و هدف آن بیشتر غارت دام‌ها و گرفتن [[برده]] بود. هر بار که لشکریان [[آشور]] نزدیک می‌شدند <ref>همچنانکه در [[اورارتو]] نیز متداول بود مردم بوسیلهٔ آتشی که در قلل می‌افروختند از نزدیک شدن ایشان با خبر می‌شدند</ref> بیشتر ساکنان، دهکده‌های خویش را ترک گفته و دام‌ها را به قلل صعب‌العبور کوه‌ها سوق می‌دادند و دشمن علی‌الرسم جسارت نمی‌کرد ایشان را تعاقب نماید. عادةً مردم از ماندن در دهکده‌های مستحکم خویش امتناع می‌ورزیدند زیرا با اینکه نقاط مزبور به حصاری محصور بود برای دفاع در مقابل حملهٔ دهکده‌های مجاور یا امارت‌های کوچک کافی بود، آنقدر قدرت و استحکام نداشت که محاصرهٔ منظم لشکریان [[آشور]] را که با بهترین وسایل فنی زمان خویش مجهز بودند تحمل کند.

[[آشوریان]] دارای تخماق‌های حصارشکن بودند و خاکریزها و نقب‌ها و خندق‌های زیر زمینی به منظور محاصره تعبیه و ایجاد می‌نمودند و تیراندازان را با سپرهای مخصوص محاصره حفظ می‌کردند و قلعه‌ها را با تیرهای مخصوص مجهز به کهنه‌های آلوده به [[نفت]] و مشتعل و گلوله‌های آتش‌زا و غیره آتش می‌زدند. تاکتیک و فن محاصرهٔ آشوریان درخشان بود.