بزهکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ویکی‌سازی|تاریخ=ژانویه ۲۰۱۶}}

 

== علل بزهکاری ==

یکی از نخستین انسان‌شناسان فرانسوی، [[پل بروکا]]، مدعی کشف ویژگی‌های در [[جمجمه]] و [[مغز]] بزهکاران گردید که آن‌ها را از افراد پیرو [[قانون]] متمایز می‌ساخت. جرم‌شناس ایتالیایی [[چزاره لومبروزو]]، که در سال‌های دههٔ ۱۸۷۰ کار می‌کرد، ادعا می‌نمود که بعضی افراد با تمایلات بزهکارانه متولد می‌شوند و در حقیقت روی آوردن به بزهکاری در آن‌ها؛ نوعی بازگشت به اصل یا [[انسان]] ابتدایی‌تر است. او معتقد بود انواع بزهکاران را می‌توان از روی شکل جمجمه تشخیص داد. لومبروزو می‌پذیرفت که [[یادگیری اجتماعی]] می‌تواند بر تکامل تمایلات بزهکارانه تأثیر بگذارد اما بزهکاران را از نظر زیست‌شناختی ناقص می‌دانست. [[ریچارد داگدیل]]، برای بررسی رفتار بزهکارانه به شجره‌نامه‌های خانوادگی توجه نشان داد تا تفاوت در تمایلات ارثی نسبت به بزهکاری را نشان بدهد. اندیشه ارتباط میان ساختمان زیستی و بزهکاری در مطالعات ویلیام شلدن در سال ۱۹۴۰ از سر گرفته شد. [[شلدن]] سه نوع اصلی ساختمان بدنی انسان را متمایز کرد و مدعی گردید که یکی از آن‌ها مستقیماً با بزهکاری ارتباط دارد. شلدن نوشت که انواع دارای [[ماهیچه]]‌های قوی و فعال بیش از افراد دارای ساختمان بدنی لاغر یا افراد فربه؛ احتمال دارد که بزهکار شوند. مطالعات دیگری که جان گولک انجام داد؛ یافته‌های نسبتاً مشابهی را تأیید کرد. [[آرتون هوربرت]] تمایلات بزهکارانه را با گروه خاصی از کروموزوم‌ها در توارث ژنتیکی مربوط ساخته است. هوربرت ادعا کرده است که بزهکاران یک [[کروموزوم]] Y اضافه داشته‌اند. بر اساس فرضیه هوربرت، ساختمان [[ژنتیک]] افراد در تحریک‌پذیری و [[پرخاشگری]] آن‌ها نقش دارد.

 

 

== بزهکاری نوجوانان ==