راگبی: تفاوت میان نسخه‌ها

رشد فوتبال مدرن آمریکایی ناشی از انجام یک بازی بین تیم‌های [[دانشگاه مک‌گیل]] مونترال و [[دانشگاه هاروارد]] در سال ۱۸۷۴ بود. در آن زمان، گفته می‌شد که دانشجویان هاروارد به «بازی بوستون» و ام دش؛ یک بازی «دویدنی» و ام دش می پرداختند و ام دش بیش از بازی‌های «ضربه با پای» تحت قوانین انجمن فوتبال مورد علاقه دانشجویان ایالات متحده بود. این امر اتخاذ بازی پایه راگبی را که بین تیم مک‌گیل و دو تیم جایگزین با سلسله قوانین مورد قبول خود انجام می‌شد را برای تیم هاروارد تسهیل می‌نمود. به هر حال طی سالیان بعد، دانشگاه هاروارد هم قواعد راگبی مک‌گیل را پذیرفت و تیم‌های دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده را به پذیرش این قواعد ترغیب نمود. در سال ۱۸۷۶، در همایش ماساسوئیت این دانشگاه‌ها قبول کردند که بیشتر قواعد [[اتحادیه راگبی]] را بپذیرند. بهر حال قانون «بردن توپ با دست به سمت دروازه» (که در آن زمان به‌عنوان راگبی فوتبال شناخته می‌شد) فقط در حالتی به‌عنوان امتیاز شناخته می‌شد که هیچ یک از دو تیم ضربه‌ای به دروازه‌ها وارد نسازند. در این همایش تصمیم گرفته شد که، در بازی آمریکائی،آمریکایی، چهار حمله امتیاز یک گل را داشته باشد. در صورت امتیاز مساوی، یک گل از تبدیل یک حمله بجای چهار حمله، اولویت می‌یافت.

در سال ۱۸۸۰ [[والتر کمپ]] مربی [[دانشگاه ییل]] تغییراتی عمده را در بازی فوتبال آمریکائیآمریکایی بوجود آورد که اولین آن‌ها کاهش تعداد بازیکنان از ۱۵ نفر به ۱۱ نفر بوده و با کاهش مساحت زمین بازی به تقریباً نصف و معرفی «مبارزه» که در آن بازیکن با پاشنه پا توپ را به عقب زده و بازی را شروع می‌نمود، ادامه می‌یافت. این تغییرات در سال ۱۸۸۲ با نوآوری بعدی کمپ ادامه یافت: اگر تیم نمی‌توانست بعد از سه عقب‌ماندگی امتیاز، پنج یارد را بدست آورد، می‌باید مالکیت توپ را واگذار می‌نمود (تکل موفق).

با گذشت سال‌ها فوتبال کانادا برخی پیشرفت‌های فوتبال آمریکا را در خود جذب نمود ولی در عین حال برخی از خصوصیات یکتای خود را نیز حفظ نمود. یکی از این خصوصیات فوتبال کانادا آن بود که برای سالیان متمادی، بطور رسمی از پذیرش تفاوت بین خود و راگبی سر باز زد. به‌عنوان مثال، «اتحادیه راگبی کانادا» که در سال ۱۸۸۴ تأسیس گردید، بیش از خود اتحادیه اصلی راگبی، پیشرو برگزاری [[فوتبال لیگ کانادا]] بود ([[راگبی کانادا|اتحادیه راگبی کانادا]] تا سال ۱۹۶۵ تأسیس نگردیده بود). همچنین فوتبال آمریکائیآمریکایی در دهه ۱۸۸۰ بطور مکرر به‌عنوان «راگبی» خوانده می‌شد.

هم راگبی و هم فوتبال آمریکائیآمریکایی در زمان خودشان از لحاظ جراحت‌های شدید و مرگ تعداد زیادی از بازیکنان مورد توجه بودند. در اوایل قرن بیستم در آمریکا، این امر به مناقشات ملی انجامیده و برخی از کالج‌ها انجام فوتبال آمریکائیآمریکایی را ممنوع اعلام نمودند. متقابلاً جلساتی توسط ۱۹ کالج در سال‌های [[۰۶-۱۹۰۵|۱۹۰۶]] برگزار گردید. گفته می‌شود که این جلسات بدستور رئیس جمهور [[تئودور روزولت]] برگزار می‌شد. او به‌نظر می‌رسید که در خصوص این بازی خیالباف است ولی او تهدید کرد که این بازی را در صورت عدم اصلاح قوانین و بجهت کاهش شمار قربانیان و معلولین ممنوع اعلام خواهد کرد. این جلسات پایه [[انجمن ملی ورزش دانشگاهی]] را بنا نهادند.

یکی از تغییرات پیشنهاد شده بزرگ شدن زمین بازی بود. بهرحال [[دانشگاه هاروارد]] بدلیل آنکه قبلاً یک استادیوم بتنی بنا کرده بود، با پیشنهاد بزرگ شدن زمین بازی مخالفت نموده و در عوض مسئله قانونی سازی «پاس به جلو» را مطرح کرد. گزارش جلسات حاکی از برقراری بسیاری از محدودیت‌ها بر درگیری بازیکنان و دو تباین دیگر از راگبی بود: منع «بازی‌های دارای درگیری زیاد» و پاس به جلو. البته این تغییرات بلافاصله اعمال نشده و تنها در سال ۱۹۰۸ سی و سه فوتبالیست آمریکائیآمریکایی جان خود را از دست دادند. اما بهرحال شمار قربانیان و مجروحان بتدریج کاهش یافت.

** [[فوتبال آرینا]] – نسخه داخل سالن فوتبال آمریکائیآمریکایی.

** [[تاچ فوتبال (آمریکائی)]] – فوتبال آمریکائیآمریکایی فاقد تکل.

*** [[فلگ فوتبال]] - فوتبال آمریکائیآمریکایی فاقد تکل مانند تاچ فوتبال که در آن یک نوار که با برچسب بروی کمر بازیکن محکم بسته شده، توسط مدافعین و بعلامت تکل کشیده می‌شود.

* [[فوتبال کانادائی]] – که بطور ساده در کانادا آن را «فوتبال» می‌نامند؛ کلمه «فوتبال» در کانادا بسته به متنی که در آن آمده، هم بمعنای فوتبال آمریکائیآمریکایی و هم بمعنای فوتبال کانادائی بکار می‌رود.

متأسفانه دخالت دادن [[سیاست]] با [[ورزش]] در [[جمهوری اسلامی]] باعث شده بود تا مسئولین جمهوری اسلامی از آنجائیکه این ورزش راکه به صورت عامیانه [[فوتبال]] آمریکائیآمریکایی می‌دانستند و به دلیل مشکل سیاسی ایران با[[امریکا]]، از حمایت از این رشته ورزشی و تأسیس [[تیم ملی]] برای آن خودداری نمایند. ولی پیگیری‌های مستمر '''علیرضا فضل الله اعرابی''' و سلسه مقالات [[محمدصفر لفوتی]] پسر عموی همسر وی، که از روزنامه نگاران و فعالین [[حقوق بشر]] ایران است، باعث شد تا ذهن مسئولین وقت ورزش ایران و نظر برخی از [[مراجع تقلید]] درخصوص این ورزش تغییر و نسبت به مستقل شدن و راه‌اندازی و افتتاح تیم ملی راگبی ایران اقدام نمایند.<ref name="همان"/>{{مدرک}}{{سخ}}