رابعه عدویه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Chyah (بحث | مشارکت‌ها)
اصلاح ارقام، ابرابزار
خط ۹:
|محل_مرگ=احتمالاً بصره
}}
'''رابعه عَدَویّه''' لقب‌گرفته به ''تاج‌ُ الرجال'' با کنیهٔ '''ام‌ُ الخیر''' ([[۷۱۳ (میلادی)|۷۱۳]]- [[۸۰۱ (میلادی)|۸۰۱]]) بانوی زاهد، صوفی و شاعر عربی در [[سده ۲ (قمری)|سدهٔ دوم هجری]] بود. از آن گونه خدادوستی سروده است که از شوق به خدا و آگاهی بر دریافتن زیبایی ازلی اوست. <ref>{{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی = بعلبکی| نام = منیر | پیوند نویسنده = منیر بعلبکی | مقاله = Rabi'ah al-'Adawiyyah |دانشنامه = [[موسوعة المورد]] | جلد= ۸ | سال =[[۱۹۸۰ (میلادی)|۱۹۸۰]] | ناشر = [[دارالعلم للملایین]] | مکان = [[بیروت]] | صفحه = 114| زبان = عربی}}</ref>
 
'''رابعة العدویة القیسیة''' یا '''رابعه عدویه''' ملقب به ''تاج‌الرجال'' و با کنیه «ام‌الخیر» متولد ۱۰۰ هجری قمری<ref>[http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=3304 رابعه عدویه، آغازگر عرفان عاشقانه - تبیان]</ref> برابر با ۹۸ هجری شمسی در [[بصره]] و درگذشته در سال ۱۸۰هجری قمری<ref>[http://www.farhangsara.com/ferfaniran_rabeh.htm فرهنگسرا دات کام]</ref> برابر با ۱۷۵هجری شمسی در [[بیت‌المقدس]] از [[تصوف|متصوفان]] اولیه بود. او دختر «اسماعیل عدوی قیسی» بود. نام او را از این جهت رابعه گذاشتند که فرزند چهارم خانواده بود.<ref>[http://www.mibosearch.com/word.aspx?wName=رابعه+عدويه رابعه عدویه در میبوجستجو]</ref> رابعه یکی از کسانی است که [[عطار نیشابوری|فریدالدین عطار]] در کتاب [[تذکرة الاولیا|تذکره الاولیایش]] از او یاد کرده است. او پیشرو طریقت [[عشق الهی]] یکی از مذاهب تصوف است. او طبع شاعری هم داشته و اشعاری در عشق به خدا سروده است.
 
وی با صوفیانی چون [[حسن بصری]]، [[ابراهیم ادهم]]، [[سفیان ثوری]] و [[مالک دینار]] هم‌دوره دانسته‌اند.