[[پرونده:Binaalud0.jpg|بندانگشتی|چپ|تصویری از کوه بینالود (نیشابور، جادهُ [[باغرود]]، زمستان۱۳۸۴)]]
'''رشتهکوه بینالود''' به طول تقریبیِ ۱۳۰ کیلومتر، از شمال شهر [[نیشابور]] تا جنوب غربی شهر [[قوچان]] کشیده شدهاست و جلگه و دشت [[شهرستان نیشابور|دشت نیشابور]] را از دشت مشهد و قوچان جدا میکند. بلندترین نقطۀ رشتهکوه بینالود، [[قله شیرباد|قلۀ شیرباد]] با بلندی ۳۴۲۰ متر است که در شمال روستای [[بوژان (نیشابور)|بوژان]] (شمال شرقی شهر نیشابور) قرار گرفته است. ولی قلۀ بینالود، با وجود ارتفاعِ کمتر از آن، معروفیت بیشتری دارد.
سه رودخانۀ دائمیِ [[کشفرود]]، [[اترک]] و [[کال شور]] از این رشتهکوه سرچشمه میگیرند. افزون بر این، رودخانههای نسبتاً کمآبی همچون رودخانههای میرآباد،[[میرآباد (نیشابور)|میرآباد]]، [[زشک]] و [[طرقبه]]، [[اخلمد]]، [[بوژان (نیشابور)|بوژان]]، [[خرو علیا]]، [[بار (روستانیشابور)|بار]]، و [[دیزباد علیا]] در درههای خرم این منطقه جریان دارند که بخش اعظم آب آنها صرف [[آبیاری]] باغها و زمینهای کشاورزی میشود.
[[ریواس]] از معروفترین و مرغوبترین [[گیاه خودرو|گیاهان خودروی]] این رشتهکوه بهشمار میرود. در بخش شمال غربی رشتهکوه بینالود، پوشش درختچههای ارس بهشکل تنگ دیدهمیشود. برف و یخِ حاصل از بارشهای زمستانه و بهاره، غالباً تا اواسط فصل تابستان در قلهها باقی میمانَد.
روستاها و [[تابستانگاه]]هایتابستانگاههای زیبایی همچون [[دررود]]، [[بوژان (نیشابور)|بوژان]]، [[اخلمد]]، [[زشک]] و [[طرقبه]]، [[خرو]]، [[بار (روستانیشابور)|بار]] و [[دیزباد]] در دامنۀ این رشتهکوه از چشماندازهای بیمانند و بدیعی برخوردارند.