تفاوت میان نسخه‌های «پاشندگی (اپتیک)»

پدیده‌ایست که در آن [[سرعت فاز]] یک موج به فرکانسبسامد آن وابسته‌است.<ref>Born, Max; Wolf, Emil (October 1999). Principle of Optics. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 14–24. ISBN 0-521-64222-1</ref>. درمحیط‌های پاشنده، [[ضریب شکست]] برای امواج با [[فرکانس|فرکانسبسامد های]] گوناگون ناهمسان است، به این دلیل امواج با فرکانسبسامد های گوناگون در این محیط‌ها با سرعت‌های گوناگون حرکت کند که موجب پاشش یا پاشیدگی آنها می‌گردد.

<math>n(\omega) </math> را به صورت <math>V= \frac{c}{n(\omega)}</math> (C سرعت نور در خلاء) بنویسیم و رابطه <math>V_g= dk/d\omega</math> و <math>V_ph= k/\omega</math> (kبردار موج و ω فرکانسبسامد موج) به ترتیب برای سرعت گروه و فاز در نظر بگیریم آنگاه می‌توان پاشندگی را به صورت زیر تعریف کرد:

که این تعاریف به ترتیب وابستگی ضریب شکست برحسب فرکانسبسامد و سرعت گروه برحسب فرکانسبسامد را نشان می‌دهند.

در یک محیط با پاشندگی نرمال(ND) سرعت گروه از سرعت فاز کمتر است و در آن ضریب شکست با افزایش فرکانسبسامد زیاد می‌شود. این گفته را می‌توان در هنگام عبور نور از یک منشور معمولی مشاهده کرد. هر رنگ خروجی از منشور دارای زاویه انحراف منحصر به فرد خود می‌باشد، رنگ آبی بیشتر از رنگ های دیگر خم می‌شود و آرام تر از رنگ قرمز محیط را سیر می‌کند و نسبت به رنگ های دیگر به قاعده منشور نزدیکتر است.

نواحی پاشندگی غیرنرمال همیشه در حوالی فرکانس‌هایبسامد‌های جذب رخ می‌دهد، به این طریق که رابطه مستقیمی میان ضریب شکست و جذب ماده(ضریب خلا) وجود دارد.(که این ارتباط به کمک روابط کرامرز-کرونیگ نشان داده می‌شود)

در این روش با تولید فرکانسیبسامدی کارآمد به کمک موجبر در دومین هارمونیک تولید شده توسط Phase-Matched پرتو پایدار می ماند و بازده خروجی آن افزایش می یابد. برای اینکار از دوپینگ برخی رنگ سازها بهره می‌گیرند که در ناحیه‌ی AD خود میان نخستین و دومین هارمونی کمترین را دارند.