سینه‌زنی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

==آئین های محلی سینه زنی==

 

* سینه‌زنی عربهای [[خوزستان]]: بیشتر به سبک ''چلاب'' است. سینه‌زنهابر گردن [[چفیه]] می‌اندازند و به به موکب‌های حسینی می‌روند. جوانها دوش به دوش هم قرار می‌گیرند و بصورت دایره می‌ایستند هرنفردست چپ را روی کمر کناری می‌گذارد سپس بعد از بالا بردن پای راست آنرا محکم بر زمین می‌کوبند و سپس با دست بر سینه می‌زنند.<ref name="مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2014">{{cite web|title=تعزیه عربی، ناشناخته برای میراث معنوی|website=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|date=5 Nov 2014|year=2014|url=http://www.cgie.org.ir/fa/news/25763|language=fa|accessdate=4 Nov 2014}}</ref> در مداحی هنگامی که مداح سکوت می‌کند یکی از سینه زنها فریاد می‌زند ''یا علی'' و دیگر چلاب زنان در پاسخ می‌گویند ''یا ابو حسین''.<ref name="مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2014" /> در خانمها، هنگامی که مداح زنان، ''ملایه'' روضه‌خوانی را شروع می‌کند، زنان که بیشترشان ثوب‌های عربی پوشیده‌اند چهارزانو دور اتاق را پر می‌کنند و ''شیله‌های مشکی'' (روسری عربی) خود را جلوی چشمهای خود می‌آورند. پس از روضه، در سینه‌زنی زنان ابتدا بر پاهای خود می‌زنند. گاهی مداح زنان ریتم را تغییر می‌دهد و عزاداران باید با دست راست بر سینه و با دست چپ بر پای چپ بکوبند.<ref name="مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2014" />ازدیگر سبک‌های سینه‌زنی زنان، ایستاده سینه‌زدن است که دست‌ها را به صورت ضربدر نگاه داشته و بر سینه می‌کوبند و با ریتمی کند سینه‌زنی را ادامه می‌دهند. آن جا که ریتم تندتر می‌شود، زنان با گفتن ''احو، احو''، همراهی می‌کنند. به این نوع سینه‌زنی که زنان به تندی دست‌ها را بر سینه می‌زنند ''رشگ'' گفته می‌شود.<ref name="مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 2014" />