تریومف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تریومف''' یا '''تری یومف''' (به [[لاتینی]]: triumphus)، که «[[تریومف رم]]» یا «[[جشن پیروزی روم]]» نیز، خوانده شده‌است، نام یک مراسم مدنی و آیین [[مذهبی]] در [[روم باستان]] بود. گرچه خاستگاه این رسم و نحوهٔ گسترش و توسعهٔ آن همچنان مبهم باقی مانده‌است، امّا مورخان روم باستان برگزاری نخستین تریومف یا جشن پیروزی رُم را، در گذشته‌های افسانه‌ای این سرزمین جستجو کرده‌اند. در جریان جشن پیروزی یا تریومف، دستاوردهای نظامی فرماندهان سپاه روم که در عرصهٔ نظامی گری موفقیت‌های بزرگی به دست آورده بودند، علناً جشن گرفته می‌شد و مورد تقدیس و ستایش قرار می‌گرفت. این جشن بویژه به افتخار سردارانی برگزار می‌شد، که در جنگ با دشمنان خارجی، به پیروزی‌های قابل توجهی دست یافته بودند [یا موفق به کشورگشایی و تسخیر ممالک دیگر شده بودند].

در سنت‌های [[جمهوری]] [[رم]]، ژنرال یا سردار پیروز، در روز برگزاری جشن تریومف، به صورتی تشریفاتی به ارج و مقامی بسیار بالا می‌رسید و به وضعیتی نزدیک به وضعیت [[خدا|خداوند]]وند و یا [[پادشاه]] رسانده می‌شد و با او همچون یک [[ایزد]] یا یک [[شاهنشاه]] برخورد می‌گردید. همچنین در ایام بعد از برگزاری تریومف یا جشن پیروزی، حق و حقوقی خاص برای او به عنوان [[تریومفالیس]] triumphalis حفظ می‌گردید. (تریومفالیس به لحاظ لغوی تقریباً «مردی با افتخار پیروزی» معنا می‌داد) این سردار پیروز بقیه عمر خود را با همین لقب توصیف می‌شد. همچنین پس از مرگ او نیز، در جریان برگزاری مراسم عزاداری و تشییع جنازه اش، اخلاف و بازماندگان او، به منظور معرفی دوبارهٔ او، یک بازیگر اجیر شده را به پوشیدن نقاب مرگ او، (که بدان [[ایماژو]] می‌گفتند)، وامی داشتند و او را در پوشش یا چادری تمام ارغوانی و طلا دوزی شده که بدان اصطلاحاً «جبه نصرت» (ردای پیروزی) می‌گفتند، می‌پیچیدند (ردای بی آستینی که پر از نقش و نگار بود)

در جریان بی ثباتی‌های اجتماعی و سیاسی که در اواخر دوران عمر جمهوری رم پدید آمد، تریومف یا جشن پیروزی به یک ابزار قدرتمند [[تبلیغات|تبلیغاتی]]ی تبدیل شده بود که از آن برای فرصت طلبی‌های نظامی سیاسی بهره برداری می‌گردید. از [[دوران امیرنشینی]] Principate [یعنی دوران نخست امپراتوری روم] به بعد، جشن تریومف به صورت یک آیین عبادی تشریفاتی درآمد، که برتری و تفوق نظامی و سیاسی خانواده [[سلطنت|سلطنتی]]ی را انعکاس می‌داد.

بیشترین شرحیاتی که رومیان از ویژگی‌های تریومف یا جشن پیروزی، به رشتهٔ تحریر درآورده‌اند، به منظور ارائهٔ برخی درس‌های [[اخلاق|اخلاقی]]ی از آن بوده‌است، و در این نوشته‌ها کمتر به توضیحات دقیقی که ماهیت این آیین را به گونه‌ای منظم بیان کرده باشد، برمی خوریم. این وضعیت تنها به ما اجازه می‌دهد تا از درهم آمیختن شرح‌های مربوط به دورانهای گوناگون از مراسم تریومف، و بازسازی و تفسیر آنها، به اطلاعاتی در مورد این جشن دست یابیم. گواینکه ممکن است برخی از این اطلاعات گمراه کننده بوده و دقیق نباشند.

با وجود این، تریومف یا جشن پیروزی یک مراسم مختص روم باستان محسوب می‌شود که آگاهانه و به منظور به رخ کشیدن و نمایاندن ثروت، قدرت و عظمت روم، توسط دولت‌های دوران [[قرون وسطی]] در این سرزمین و همینطور در اعصار بعد از آن برگزار می‌شده‌است.<ref>مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰</ref>

در روم عصر باستان، غنایمی که از راه غارت حاصل می‌شد، به هنگام '''تری یومف''' در معابر رُم به نمایش درمی آمد. تری یومف به معنای ورود رسمی و باشکوه سرداری به رُم، پس از پیروزی در جنگ بود.

روز اوّل، از صبح تا غروب، مجسمه‌ها و [[تابلو|تابلوهایی]]هایی را که به غنیمت گرفته شده بودند، بوسیلهٔ دویست و پنجاه [[کالسکه]] می‌آوردند.

روز بعد ارابه‌های بیشماری در حرکت بودند که زیباترین و گرانبهاترین سلاح‌های مقدونی را حمل می‌کردند. سلاح‌ها، گرچه فقط از [[مس]] و [[آهن]] درست شده بودند، امّا زیر نور خورشید می‌درخشیدند. تودهٔ [[شمشیر|شمشیرها]]ها و نیزه‌های مقدونی، موی را بر تن انسان سیخ می‌کرد.

بدنبال این گروه، گروه دیگری جام‌ها و [[سبو|سبوهای]]های نقره‌ای را می‌بُردند.