جان کیج: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز افزودن ناوباکس> {{نوگرایی}} (درخواست کاربر:Modern Sciences)+تمیز+
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند حذف یادکرد دارای نام ویرایشگر دیداری: به ویرایشگر منبع تغییر داده شده
خط ۲۵:
}}
 
'''جان میلتون کیج''' {{انگلیسی|John Milton Cage}} معروف به '''جان کیج''' (زادۀ [[۵ سپتامبر]] [[۱۹۱۲]] در [[لس‌آنجلس]] - درگذشتۀ [[۱۲ اوت]] [[۱۹۹۲]] در [[نیویورک]])، از [[آهنگساز]]ان سدۀ بیستم [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] بود. کِیج آهنگساز، فیلسوف، شاعر، نظریه‌پرداز موسیقی بود. جان کیج از شاگردان [[آرنولد شونبرگ]] و [[هنری کاول]] بود. او از تأثیرگذارترین آهنگسازان پس از [[جنگ دوم جهانی]] است. نامدارترین اثر او شاید ۴:۳۳ (چهار دقیقه و سی و سه ثانیه) باشد که در آن، نوازنده یا نوازندگان، بدون نواختن حتی یک [[نت]]، این زمان را روی صحنه در سکوت میگذرانند و حاضران در سالن را به شنیدن صداهای درون سالن دعوت می‌کنند.
 
جان كيج که یک دورگه‌ی «انگلیسی-اسکاتلندی» است، در 1912 در لوس آنجلس به دنيا آمد و در 1938 نخستين قطعه‌اش را براي پيانو ساخت و در 1951 گروهی از موسيقدانان و مهندسين را به كار گرفت تا نخستين قطعه‌ی موسيقي را روي نوار مغناطيسي ضبط كنند. در 1949 جايزة آكادمي ملي هنر و ادبيات را به خاطر توسعة مرزهاي موسيقی و نوآوری‌اش در پيانو دريافت كرد. در 1978 به عنوان عضو آكادمی هنر و علوم آمريكا برگزيده شد و در 1988 به عضويت آكادمي هنر و ادبيات درآمد. در 1982 نشان لژيون دونوار فرانسه نصيب او شد و در 1989 از سوی بنياد اينامورا جايزه‌ی كيوتو را دريافت كرد.
جان کیج در سال [[۱۹۳۸ (میلادی)|۱۹۳۸]] میلادی، نخستین قطعه‌اش را برای [[پیانو]] ساخت و در [[۱۹۵۱ (میلادی)|۱۹۵۱]] میلادی، گروهی از موسیقی‌دانان و [[مهندس صدا|مهندسان صدا]] را به‌کار گرفت تا نخستین قطعهٔ موسیقی را روی [[نوار مغناطیسی]] ضبط کنند.<ref name="radiozamaaneh.com">[http://radiozamaaneh.com/music/2007/03/post_141.html طنین موسیقی «جان کیج» در شب‌های بخارا]، رادیو زمانه</ref>
 
جان کیج پدر سبک اتفاق در موسیقی مدرن است.سبکی که هنرمند در آن بدون هیچ پیش زمینه و آگاهی قبلی به شکلی کاملا اتفاقی و ناخوداگاه به خلق موسیقی می پردازد.او تأثيرگذارترين و معترض‌ترين موسيقی‌‌دان جهان در قرن بيستم است. جان کیج را پدر مكتب «اراده‌ی آزاد» دانسته‌اند. او كه ملهم از زيباشناسی مكتب «ذن» بود تمام اراده و اختيار را در روند خلاقانه‌ی خود كنار گذاشت. اصول آهنگسازی قديم را رد كرد و بنيان گذار سبكی جديد در موسيقي شد. كيج سنت‌هايی را زير پا گذاشت كه به صدها يا شايد هزاران سال پيش برمي گشت. نه تنها شيوه‌هاي خلق صدا را دگرگون كرد، بلكه نحوه‌ی گوش كردن شنوندگان به موسيقي را نيز تغيير داد. او كه به شدت تحت تأثير فلسفه‌ی شرق و به ويژه بودائيسم و ذن قرار گرفته بود از فرهنگ حاكم بر آمريكا روی برگرداند و همواره معترض سياست‌های اعمال شده بر اين سرزمين بود.
 
نامدارترین اثر او شاید ۴:۳۳ (چهار دقیقه و سی و سه ثانیه) باشد که در آن، نوازنده یا نوازندگان، بدون نواختن حتی یک [[نت]]، این زمان را روی صحنه در سکوت میگذرانند و حاضران در سالن را به شنیدن صداهای درون سالن دعوت می‌کنند.
 
جان کیج ضمن تلفیق اندیشه‌های فلسفی-غربی با پدیدارشناسی شرقی، با فاصله‌گذاری نوین و زیباشناسی خودمحوربین غربی به سنتزی نوین دست یافته که رهایی و آزاد بودن نقش محوری آن را می‌سازداز این رو هیچ آهنگسازی در طول قرن بیستم به اندازه «جان کیج» برای زیبایی شناسی موسیقی چالش های تامل برانگیز به وجود نیاورده است.
كيج علاوه بر آفرينش قطعات موسيقي به تأليف كتاب روي آورد و آثار گرافيكي او در نمايشگاه‌های متعدد به تماشای عموم گذاشته شد.»
 
== جوایز و افتخارات ==