به اعتقاد [[شیعیان]] پس از آن که [[حجت پسر حسن (مهدی)]] در سال [[۲۶۰ (قمری)]]، در هنگام مرگ پدرش از نظرها پنهان شد، غیبتی که به [[غیبت صغری]] معروف گردید، تا نیمه [[شعبان]] سال ۳۲۹ هجری قمری، چهار نفر را به ترتیب زیر، از جانب وی تعیین و واسطه او و مردم شدند:
#ابو عمرو [[عثمان بن سعيدسعید]] عَمری
#ابو جعفر [[محمد بن عثمان]] بن سعيدسعید
#ابوالقاسم [[حسينحسین بن روح]] نوبختی
#ابوالحسن [[علی بن محمد سمری]]
این چهار نفر در اخبار مربوط به [[حجت پسر حسن (مهدی)]] به «نوّاب اربعه» (نوّاب چهار گانه) معروف‌ند. برای هر کدام از آنها زیارتی در «[[مفاتیح الجنان]]» ذکر شده است.
بايدباید افزود كهکه اصطلاح نايبنایب و نواب را به جايجای وكيلوکیل و سفيرسفیر به صورت خطايخطای عموميعمومی به كارکار ميمی برند ؛ چه آن كهکه ظرفيتظرفیت ايناین واژه ها به گونه ايای است كهکه نايبنایب به ضرورت بايدباید در اجراياجرای مسؤوليتمسؤولیت و كارآييکارآیی همسان كسيکسی باشد كهکه گمارده يی از سويسوی اوست . واينواین در فرهنگ دينيدینی تنها امام است كهکه ميمی تواند نايبنایب امام ديگردیگر باشد نه كسانکسان ديگردیگر .
== منابع ==
*[[فرهنگ دهخدا]]، ''[http://www.mibosearch.com/word.aspx?wName=نايبنایب+خاص مدخل نایب خاص]''
