کمیل بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کمیل بن زیاد نخعی یمانی''' یا ''' کمیل نخعی''' (زادهٔ ۷ (پیش از هجرت) یا ۱۲ (پیش از هجرت)، درگذشتهٔ [[۸۳ (قمری)|۸۳]]) از [[قبیله نخع|قبیلهٔ نخع]] یکی از قبایل [[یمن]] و پسر [[زیاد بن نهیک]] است. برادر او [[حارث بن زیاد]] و از یاران [[عبیدالله]] بود.<ref name=noor>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.2noor.com/index.php?option=com_content&task=view&id=72&Itemid=52| عنوان = کمیل بن زیاد کیست؟| نویسنده = | تاریخ بازدید = ۲۵ اکتبر ۲۰۰۸| تاریخ = | ناشر = | صفحه = | زبان =فارسی}}</ref>

او از یاران [[علی بن ابی‌طالب]] و [[حسن بن علی]]{{مدرک}}، از بزرگان [[تابعین]] و یکی از هشت عابد و زاهد معروف [[کوفه]] در زمان خود بوده‌است.

کمیل ابن زیاد درسال ۳۶ هجری مدتی از طرف علی ابی طالب به حکومت [[فارس]] منصوب شد

هنگامی که کمیل خبردار شد که یاران معاویه به فرماندهی سفیان بن عوف قصد یورش به هیت را دارند، به خیال اینکه آن‌ها در قرقیسا هستند، بدون اجازهٔ علی بن ابی‌طالب پنجاه نیروی مسلح را برای دفاع در شهر گذاشت و خود و یارانش به‌سوی آنجا حرکت کرد، سپاهیان معاویه از فرصت استفاده و به هیت حمله کردند. علی در نامه‌ای او را به‌خاطر این کار سرزنش کرد. این نامه با شمارهٔ ۶۱ در [[نهج‌البلاغه]] آمده‌است.<ref>نهج‌البلاغه، ترجمهٔ محمد دشتی، ص۵۹۹، فی رحاب دعاء کمیل، سید محمّد حسین فضل اللّه</ref>

''' حضور کمیل در جنگ‌ها '''

- کمیل در [[جنگ صفین]] حضور داشت <ref>ابن اعثم کوفی؛ پیشین، ج ۲، ص ۳۸۷ و السمعانی؛ پیشین، ج ۱۳، ص ۶۹ و ابن حجر؛ پیشین، ج ۵، ص ۴۸۵.</ref>

- کمیل در جنگ [[دیرالجماجم]] میان [[حجاج بن یوسف|حجاج بن یوسف ثقفی]] (کارگزار مشهور [[امویان]] در عراق) و [[عبدالرحمان بن اشعث کِندی]] (از رجال سیاسی و نظامی امویان و فرماندهِ سپاه امویان در سیستان که با ادعای خلافت بر علیه [[عبدالملک|عبد الملک مروان]] شورش کرده بود), در لشکر عبدالرحمان ابن اشعث حضور داشت. حجاج سپاه خود را به مقابله با کمیل بن زیاد فرستاد. راجب کم و کیف حضور او در این جنگ نقل شده :کمیل در نبرد دلیری می‌کرد و دیگران به او اعتماد و اطمینان داشتند. دستهٔ سواره‌نظام وی دستهٔ سوار قاریان نام داشت که در برابر حملهٔ حریفان به‌خوبی مقاومت می‌کردند و در هنگام حمله با تمام توان خود می‌جنگیدند و به این دلیل مشهور بودند.<ref>الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الطبری، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ش، ج ۶٬۶، ص ۳۵۰ و ابن اثیر؛</ref>

- به گفتهٔ [[ابن اثیر]]، مدتی قبل از [[جنگ جمل]] (که در تاریخ جمادی‌الاول سال ۳۶ رخ داد)، به علی بن ابی‌طالب گزارش داده شد كهکه [[عايشهعایشه]] و [[طلحه]] و [[زبيرزبیر]] همدست شده‌اند و آهنگ خروج عليهعلیه حكومتحکومت وی را دارند. علی مردم مدينهمدینه را در جريانجریان قرار داد و آن‌ها را به مقابله با دشمن فراخواند، ولی آنان سستی کردند. در این هنگام علی بن ابی‌طالب كميلکمیل را نزد عبدالله بن عُمر فرستاد تا از او درخواست يارییاری نماید، كهکه او نيزنیز همكاریهمکاری خود را مشروط به همراهی مردم [[مدينهمدینه]] نمود.<ref>الكاملالکامل فی التاريخ،التاریخ، ج ۳، ص ۲۰۵.</ref>

پس از واقعه [[حکمیت]] و خلع [[علی بن ابی‌طالب]] از [[خلافت]]، دوباره بر حکومت فارس ابقاء شد. تاان زمان اعرب گمان می کردندمی‌کردند مقبره کورش مقبر مادر سلیمان نبی است و به این ترتیب از تخریب آن امتناء کردند ولی وقتی کمیل متوجه شد مردم پنهانی به زیارت آرامگاه [[کوروش]] می‌روند، تصمیم گرفت آن را خراب کند. این باعث شد مردم [[فیروز آباد]] فارس که از شهرهای پر رونق آن زمان بود، علیه او قیام کردند و کمیل پس از شکست به شام گریخت. وی در ۹۰ سالگی توسط [[حجاج بن یوسف ثقفی]] دستگیر و کشته شد و در سرزمین [[ثویّه]] منطقه‌ای در اطراف [[کوفه]] دفن کردند.<ref name=noor />

{{پانویس|اندازه=کوچک|۲}}