ابوعلی مسکویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مَسکَوَیه رازی'''(۳۲۶۳۲۰یا۳۲۶ - ۴۲۱ هجری) از اهالی [[ری]] بود (بخشِ آخرِ این نام، مانند آخرِ نام‌های سیبویه و ابن بابویه تلفظ می‌شود، اما در عربی مسکَوَیه Maskawaih گفته می‌شود<ref>{{پک|کوربن|۱۳۵۸|ک=تاریخ فلسفهٔ اسلامی|ص=۲۳۶}}</ref>). مدتیوی در دربارِ [[دیلمیانآل بویه]] در [[بغداد]]، [[ری]]، [[شیراز]] و [[اصفهان]] خدمت کرد و در [[اصفهان]] درگذشت.<ref>[http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3614 ابن مسکویه دائره المعارف بزرگ اسلامی]</ref> نگارش کتابهای «الفوز الاکبر»، «تجارب الامم»، «انس الفرید»، «ترتیب السعادات»، «جاوذان خرذ» و «الجامع» را به او نسبت داده‌اند. وی علاوه بر [[فلسفه]]، [[طب]] و [[کیمیا]] به شاعری نیز گرایش داشت، و تعدادی از شعرهایِ وی را [[ثعالبی]] نقل کرده است.

'''ابن مسکویه''' در حدود ۳۲۰<ref>[http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3614 ابن مسکویه دائره المعارف بزرگ اسلامی]</ref> یا ۳۲۶ هجری در شهر باستانی [[مشکویه]] متولد شد. در همان کودکی علومِ مقدماتی را فراگرفت، و به سرعت در طبیعیات و الهیات و ریاضیات و طب عالمی سرشناس شد. از تحقیقات چنین برمی‌آید که ابن مسکویه تاریخ طبری را نزد '''ابو احمد علی بن کامل قاضی''' آموخته. وی در آغاز زردشتی و بعد اسلام آورد و مدتی در استخدام محمدبن‌المهلبی وزیر [[معزالدوله]] بود و سپس نزد [[ابن العمید]]، وزیرِ [[رکن‌الدوله دیلمی]]، بهسمت کلیددارِ کتاب‌خانهٔ وی بود. اما پس از کشته‌شدنِ وی، به خدمتِ [[عضدالدوله]] رسید. او در دربارِ دیلمیان صاحبِ مقام و منزلت والایی بود، چنان‌که خود را از [[صاحب بن عباد]] کم‌تر نمی‌دانست.<ref>{{پک|رف=ابن مسکویه|ابن مسکویه}}</ref> ابن مسکویه در ۴۲۱ هجری درگذشت و وی را در [[تخت فولاد]] اصفهان به خاک سپردند.