زمین کروی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ویکی‌سازی|تاریخ=آوریل ۲۰۱۳}}

[[پرونده:20080816eclipsed2.jpg|بندانگشتی|چپ|150px|سایه گرد زمین بر ماه هنگام ماه گرفتگی در ماه اوت سال ۲۰۰۸]]

پیش از آن که یونانیان نظریه کروی بودن زمین را مطرح نمایند، اکثر مردم عوام بر این باور بودند که زمینه مسطح است. برای مثال هندوها معتقد بودند که زمین مسطح و بر شانه ۴ فیل قرار دارد که به نوبه خود بر پشت چهار لاک پشت شناور در اقیانوسی بی کران ایستاده‌اند. مصریان باستان زمین را رب‌النوع کب می‌پنداشتند که به پهلو دراز کشیده و الهه نات، تجسم خورشید، بر روی آن خیمده است.

همچنین اکثر تمدن‌ها معتقد بودند که جهان زمین مرکز است، ولی بطلمیوس ستاره‌شناس یونانی (۱۶۸ ـ ۹۰ قبل از میلاد) بیشتر از سایرین برای این اندیشه معروف است. وی در کتابش المجسطی، قوانین اندازه‌گیری حرکات [[اجرام آسمانی]] را وضع نمود. به منظور تشریح حرکت رجعی برخی از سیارات، بطلمیوس اظهار کرد که مدار سیارات یک سلسله [[فلک تدویر]] پیچیده را دنبال می‌کند. البته حتی در اوایل [[قرون وسطی]]، هرگز تصور کروی شکل بودن زمین از بین نرفت. دانته شاعر ایتالیایی، در کتاب خود، [[کمدی الهی]]، فرض کروی شکل بودن زمین را پذیرفته است. همچنین ایرانیان باستان عقایدی مبنی بر گرد بودن زمین داشته‌اند که بازتاب آن‌ها را حتی می‌توان در رسومی همچون [[رها کردن]] سیبی شناور در آب هنگام چیدن [[سفرهٔ هفت سین]] دید که نشانی از شناور بودن [[کرهٔ زمین]] در فضا و پویایی آن است.