اکسپرسیونیسم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۵:
از موسیقیدانان بنام این سبک میتوان به [[آرنولد شونبرگ]]، [[بلا بارتوک]]، [[چارلز آیوز]]، [[جورج گرشوین]]، [[آرون کوپلند]]، [[آنتون وبرن]] و [[آلبان برگ]] اشاره کرد؛ که خیلی از آنها بی آنکه در دوران زندگی خود لمس کنند. بعد از مرگشان بر موسیقی آهنگسازان بعد از خود تأثیرگذار بودند.
موسیقیدانان اکسپرسیونیسم مانند نقاشان و نویسندگان این سبک هنری برای بیان نازیباییها روشهای خاص خود را دنبال کردند. تأکید آنها بر عناصر غیر موسیقی بود استفاده از اصوات، فاصلههای دیسونانس، تاکیدهای غیر موزون روی ضربها که قدرت پیش بینی را از شنونده میگیرد، تعویض سریع تونالیته و مشخص نبودن تونالیته اصلی موسیقی و بسیاری روشهای دیگر همه باعث این میشوند که موسیقی بوجود آمده دقیقاً حال و هوای تابلوهای کشیده شده توسط نقاشان یا مطالب نوشته شده توسط نویسندههای این سبک هنری را برای مخاطب القا کنند.
این ویژگیهای نازیبا در موسیقی آنقدر پیش میرود که [[چارلز آیوز|آیوز]] موسیقیدان این سبک در [[
== منابع ==
|