زبانشناسی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ویرایش صوری برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه |
|||
خط ۲:
'''زبانشناسی''' علمی است که به مطالعه و بررسی روشمند [[زبان]] میپردازد. در واقع، زبانشناسی میکوشد تا به پرسشهایی بنیادین همچون «زبان چیست؟»، «زبان چگونه عمل میکند و از چه ساختهایی تشکیل شدهاست؟»، «انسانها چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند؟»، «زبان آدمی با سامانه ارتباطی دیگر جانوران چه تفاوتی دارد؟»، «کودک چگونه سخن گفتن میآموزد؟»، «زبان بشر چگونه تکامل یافتهاست؟»، «زبانها چه قرابتی با یکدیگر دارند؟»، «ویژگیهای مشترک زبانهای جهان کدامند؟»، «انسان چگونه مینویسد و از چه راهی زبان نانوشتاری را واکاوی (تحلیل) میکند؟»، «چرا زبانها دگرگون میشوند؟» و … پاسخ گوید.
زبانشناسی به مفهوم جدید آن، علمی نسبتاً نوپا بوده که قدمتی تقریباً یک صد ساله دارد، اما مطالعات تخصصی دربارهٔ زبان به چند قرن پیش از میلاد بازمیگردد، یعنی زمانی که [[پانینی]] قواعدی برای زبان [[سانسکریت]] تدوین کرد. در زبانشناسی، ابعاد مختلف زبان در قالب حوزههای [[صرف]]، [[نحو]]، [[آواشناسی]]، [[واجشناسی]]، [[معناشناسی]]، [[کاربردشناسی]]، [[تحلیل گفتمان]]، [[زبانشناسی تاریخی-تطبیقی]]، [[ردهشناسی]]، [[زبان]] و نیز حوزههای بینرشتهای مانند [[جامعهشناسی زبان]]، [[روانشناسی زبان]]، [[عصبشناسی زبان]]، [[زبانشناسی قضایی]]، [[زبانشناسی بالینی]]، [[زبانشناسی تحلیلی]]، [[زبانشناسی آموزشی]] و [[زبان و منطق]] بررسی میشوند. از آنجا که زبان یک پدیده پیچیدهٔ انسانی و اجتماعیست، برای مطالعهٔ جامع و دقیق آن، بهرهگیری از علوم مرتبط دیگر الزامی به نظر میرسد. در واقع، مطالعهٔ فراگیر زبان، رویکردی چندبعدی را میطلبد؛ بنابراین، زبانشناسی
کسی را که به بررسیهای زبانشناختی میپردازد، [[زبانشناس]] مینامند. برخلاف تصور عمومی، لزومی ندارد زبانشناس به چندین زبان تسلط داشته باشد. مهم آن است که بتواند پدیدههای زبانشناختی همچون [[واژه]]، [[هجا]]، [[گروه نحوی]] و معنا را کندوکاو نماید و بازبشکافد. نکته دیگر آنکه کار زبانشناس همچون سایر کسانی که با علم سروکار دارند، تجویز نیست، بلکه توصیف است.
|