داروهای ضدافسردگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''داروهای ضد افسردگی''' (Antidepressant) به داروهایی گفته می شودمی‌شود که برای درمان [[اختلال افسردگی اساسی]] و بیماریهایی همچون: [[افسرده‌خویی]]، [[اختلال اضطراب|اختلالات اضطرابی]]، [[اختلال وسواس فکری-عملی]]، [[اختلال خوردن]]، درد مزمن، [[درد نوروپاتی|دردهای نوروپاتیک]] و در برخی موارد، [[قاعدگی دردناک]]، [[خروپف]]، [[میگرن]]، [[اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی]]، اختلالات اعتیاد، وابستگی و [[اختلال خواب]] به کار می روندمی‌روند. '''داروهای ضد افسردگی''' ممکن است به تنهایی و یا در ترکیب با سایر داروها تجویز شود.

معمولامعمولاً از روشهای روان درمانی نیز برای درمان انواع گوناگون [[افسردگی]] استفاده می گرددمی‌گردد.

۱. [[ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای|سه‌حلقه‌ای هاسه‌حلقه‌ای‌ها]] (TCA) (از این جهت سه‌حلقه‌ای نامیده می‌شوند که در ساختار شیمیایی آن‌ها سه حلقه وجود دارد) مانند [[ایمی پرامین]]، [[آمی تریپتیلین]] و [[نورتریپتیلین]]. این داروها اولین دسته از داروهای ضدافسردگی هستند که پیدایش آنها تحول بزرگی را در درمان بیماران افسرده ایجاد کرد. عمل اصلی داروهای این گروه در مغز مهار بازجذب [[سروتونین]] و نوراپینفرین با بلوک نمودن عملکرد انتقال دهنده‌های سروتونین و نوراپی نفرین است؛ لذا موجب افزایش سطح مغزی [[سروتونین]] و نوراپینفرین می‌شوند. این داروها اثر بسیار کمی بر روی انتقال دوپامین دارند.