روستا: تفاوت میان نسخه‌ها

قانون ''تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری''،‌، مصوب تیر ۱۳۶۲، روستا را چنین تعریف می‌کند: «روستا واحد مبداء تقسیمات کشوری است» که از نظر وضعیت طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی همگون بوده، با قلمرو معین ثبتی یا عرفی مستقل شناخته شود. روستا از حداقل ۲۰ خانوار یا صد نفر ساکن متمرکز یا پراکنده تشکیل می‌شود. اکثریت ساکنان دائمی روستا به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم به فعالیت در زمینه کشاورزی، دامداری، باغداری، صنایع روستائی یا صید اشتغال دارند. روستا در عرف به عنوان ده، آبادی، دهکده یا قریه نیز نامیده می‌شود<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=قانون مصوب مجلس شورای اسلامی|کد زبان=fa|تاریخ=۱۵ تیر ۱۳۶۲|وب‌گاه=مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی|نشانی=http://rc.majlis.ir/fa/law/show/90769|عنوان=قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری}}</ref>.