انرژی خورشیدی بر پایه فضا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[تحقیق]] بر روی این [[پروژه]] از اوایل دههٔ ۱۹۷۰ آغاز شد، در زمینه‌های متعددی بر روی این طرح تحقیق می‌شود. از جمله خورشید و ویژگی‌های آن، [[نور]] خورشید، انرژی خورشیدی و زمینه‌هایی که در طراحی و اجرای این طرح طراحان و مجریان این طرح را یاری می‌کند.

 

 

از مزایای این روش نسبت به روش‌های دیگری مانند [[فتوولتاییک]]، می‌توان به این مواردی اشاره کرد، مثلاً بخشی از انرژی خورشیدی در راه از طریق اتمسفر، اثرات انعکاس و جذب از دست می‌رود. در این روش [[تکنولوژی|تجهیزات]] باعث می‌شود تا تغییرات جو زمین تأثیری بر انرژی دریافت شده نداشته باشد حتی هنگام [[شب]] که نور خورشید به زمین نمی‌تابد، در فصل [[زمستان]]، در [[هوا]]ی [[برف]]ی و [[باران]]ی که نور خورشید به زمین کم تر می‌تابد، می‌توان انرژی خورشیدی را بر روی ماهواره‌ها به میزان چشم گیری دریافت کرد.

 

 

اجرای این طرح موجب تحولی عظیم در جهان می‌شود، چرا که مقدار انرژی تابشی خورشید بر روی کره زمین ۶۰۰۰ برابر کل مصرف انرژی‌های سالیانه بر روی زمین است. اجرای این طرح، آغازی خواهد بود برای اجرای طرح‌هایی بزرگ‌تر و گسترده‌تر در زمینهٔ جمع‌آوری [[انرژی پایدار|انرژی‌های موجود در فضا]] و [[گیتی]]، خورشید یکی از [[ستاره|ستارگان]] فضا است که [[دما]]ی سطح آن ۵۵۰۵ [[درجه]] سانتیگراد است.<ref name=nssdc>[http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/sunfact.html NASA "Sun Fact Sheet"]</ref> ستارگانی در فضا وجود دارند که ‍‍دمای آنها تا ۳۳ هزار کلوین تخمین زده می‌شود. این میزان دما یعنی گرمای فراوان و از آنجایی که [[گرما]] صورتی از انرژی است. پس در فضا مقدار بسیار زیادی از انرژی وجود دارد، با توجه به فعل و انفعالاتی که در فضا رخ می‌دهد و انرژیی که این فعل و انفعالات آزاد می‌کنند. دستیابی به انرژی‌های موجود در فضا تأثیر مؤثری بر بحران‌های انرژی [[جهان]] خواهد گذاشت. یقیناً [[بشر]] تلاش می‌کند تا این انرژی‌ها را به دست آورد و هزینه‌های تمام شدهٔ انرژی را کاهش دهد.