شمس‌الدین سامی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۶۹:
سامی بیگ، فرزند خالد بیگ در ۱ ژوئن ۱۸۵۰ در [[فراشر]] از توابع [[یوآنینا]]ی [[آلبانی]] به دنیا آمد. پدرش زمین‌دار بود. پس از مرگ پدر با برادرش [[نعیم فراشری]] چندی نزد برادر بزرگشان عبدل بیگ کار کردند. سامی نوشتن و خواندن را در زادبومش آموخت. در ۱۲۷۷ به مدرسهٔ قیمنازیه (gymnasium) در [[یوآنینا]] رفت و آموزش‌های ابتدایی را فراگرفت. سامی در [[یوآنینا]] زبان‌های [[زبان فرانسوی|فرانسوی]]، [[ایتالیایی]]، [[زبان یونانی|یونانی]]، و نزد معلمان خصوصی [[فارسی]] و [[عربی]] آموخت.
پس از پایان مدرسه در ۱۸۷۲ به [[استانبول]] رفت. منشی ادارهٔ سانسور و وزارت امور داخلی [[عثمانی]] شد. چندی به [[روزنامه‌نگاری]] روی آورد، و پس از تبعید [[ترکان جوان]] در ۱۸۷۳ از آن پیشه دست کشید. سپس به ترجمهٔ رمان و نمایشنامه‌های [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] به [[ترکی]] و پس از آن به تألیف کتب پرداخت. در ۱۸۷۴ نمایشنامهٔ «بسا» را در بارهٔ وضعیت غم‌انگیز [[آلبانی]] به روی صحنه برد. در ۱۲۹۳ با سرمایه‌گذاری پاپادوپولوس تاجر [[یونانی‌ها|یونانی]] روزنامه‌ای به نام «صباح» به راه انداخت. سامی پس از یازده ماه با سرمایه‌گذار اختلاف پیدا کرد، و همکاری با او را قطع کرد، و مهردار [[رودس]] شد. سپس به عضویت کمیسیون محمولات نظامی که به منظور تسهیل حمل و نقل تدارکات نظامی در جنگ [[روسیه]] و [[عثمانی]] بنیاد شده بود درآمد.
وی در بازگشت به [[استانبول]] روزنامه‌ای به نام «ترجمان شرق» منتشر کرد. این روزنامه به سبب دفاع از مواضع [[آلبانی]] در ۱۸۷۸ بسته شد. سامی به سبب نوشتن نمایشنامهٔ «کاوه» دو سال به [[طرابلس]] غرب تبعید شد. در آنجا روزنامه‌ای به نام «طرابلس گراپ» به راه انداخت. سلطان [[عبدالحمید دوم]] وی را به عضویت کمیتهٔ بازرسی نظامی که برای نظارت نزدیک بر ارتش تشکیل شده بود درآورد و او تا پایان زندگی در این سمت بود. در آن دوران سامی از چهره‌های برجستهٔ ادبی در [[استانبول]] بود. خانهٔ وی در [[ارن‌کوی]] انجمنی مهم برای بحث‌های ادبی و علمی شد. با مرگ وی طرح‌های پژوهشی بسیاری ناتمام ماند.
| |||